Eloy
Ονομασία
Το συγκρότημα πήρε το όνομα του από την ομώνυμη φυλή μεταλλαγμένων στο μυθιστόρημα με τίτλο "Η Μηχανή του Χρόνου" του Χ. Τζ. Γουέλς, όπου περιγράφεται η κατάσταση της ανθρωπότητας 800.000 χρόνια αργότερα.[1]Βιογραφία
Τα πρώτα βήματα
Οι Eloy σχηματίστηκαν το 1969 από τον κιθαρίστα Φρανκ Μπόρνεμαν με σκοπό να είναι το προσωπικό του σχήμα. Το συγκρότημα έδωσε την πρώτη του συναυλία στο Ανόβερο, στις 29 Απριλίου 1970 και λίγο αργότερα κέρδισε σε διαγωνισμό ταλέντων παίζοντας δύο δικές του συνθέσεις, με αποτέλεσμα να υπογράψουν το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο. Εκτός του Μπόρνεμαν, η σύνθεση του συγκροτήματος περιελάμβανε τον τραγουδιστή και πιανίστα Έριχ Σρίβερ,[2] τον κιθαρίστα Μάνφρεντ Βιτσόρκε,[3] τον μπασίστα Βόλφγκανγκ Στέκερ και το ντράμερ Χέλμουτ Ντρατ.[4][5] Η πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία ήλθε με το σινγκλ "Daybreak", το 1970.[6]Το 1971, υπέγραψαν στην "Phillips Records" και μετέβησαν στο Αμβούργο για την ηχογράφηση του πρώτου τους δίσκου με τίτλο "Eloy".[7] Λόγω ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος, ο Ντρατ αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το συγκρότημα, δίνοντας την θέση του στον Φριτζ Ράντοβ,[8] ενώ την ίδια περίοδο αποχώρησε και ο Σρίβερ, με τον Μπόρνεμαν να αναλαμβάνει και τα φωνητικά και τον Βιτσόρκε τα πλήκτρα, επεκτείνοντας την μουσική πολυπλοκότητα του σχήματος.
Η νέα σύνθεση ηχογράφησε το άλμπουμ "Inside" τον Σεπτέμβριο του 1972 στο "Windrose Studio" του Αμβούργου, με τον δίσκο να κυκλοφορεί το 1973 μέσω της "Harvest Records".[9] Το "Inside" υπήρξε η απαρχή του χαρακτηριστικού ήχου των Eloy, με δυναμικές κιθάρες και πολύπλοκες συνθέσεις.
Με τον μπασίστα Λούτγιεν Γιάνσεν να εντάσσεται στο συγκρότημα,[10] ηχογράφησαν στις αρχές του 1974 τον δίσκο "Floating", συνεχίζοντας την ανοδική τους πορεία.[11] Ακολούθησε το "Power and the Passion" την επόμενη χρονιά, ο πρώτος concept δίσκος των Eloy, στον οποίο συμμετείχε για πρώτη φορά ο ρυθμικός κιθαρίστας Ντέτλεφ Σβάαρ.[12]
Τα μέλη του συγκροτήματος αντιμετώπισαν προσωπικές διαμάχες, επηρεασμένα από τον μάνατζερ Τζέι Πάρτριτζ, με αποτέλεσμα την αποχώρηση όλων των μελών πλην του Μπόρνεμαν. Παρ' όλα αυτά, η "ΕΜΙ" στήριξε την προσπάθεια του κιθαρίστα, βοηθώντας τον να βρει νέους μουσικούς.
Επιτυχία
Τα νέα μέλη του σχήματος ήταν ο κιθαρίστας Ντέτλεφ Σμίντχεν,[13] ο οποίος τελικά ανέλαβε τα πλήκτρα, ο μπασίστας Κλάους Πέτερ Μάτζιολ και ο ντράμερ Γιούργκεν Ρόζενθαλ.[14][15] Η μουσική των Eloy έγινε ατμοσφαιρική και ορχηστρική, με τους μυστικιστικούς στίχους του Ρόζενθαλ να ταιριάζουν στο ύφος τους. Τον Αύγουστο του 1976, ηχογράφησαν τον δίσκο "Dawn" στα "Nedeltschev Studios" της Κολωνίας με την βοήθεια ορχήστρας.[16] Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στα τέλη της χρονιάς, με το συγκρότημα να πραγματοποιεί δύο περιοδείες για την προώθηση του.Η δημοτικότητα του συγκροτήματος είχε ανέβει στο υψηλότερο επίπεδο μέχρι τότε, με το "Ocean" του 1977 να μπαίνει στα γερμανικά τσαρτ φθάνοντας στο # 28 και παραμένοντας μέχρι σήμερα ο δίσκος των Eloy με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, αφού έγινε χρυσός το 1995, ξεπερνώντας τα 250.000 αντίτυπα.[17] Το συγκρότημα θεωρούνταν ένας από τους κύριους εκπροσώπους του progressive rock και η περιοδεία που ακολούθησε περιελάμβανε σόου με λέιζερ, το οποίο συνδυαζόμενο με την μουσική του σχήματος προσέλκυσε όλο και μεγαλύτερο αριθμό θεατών. Το επίπεδο των ζωντανών τους εμφανίσεων αποτυπώθηκε στο άλμπουμ "Eloy Live", το οποίο αποτέλεσε το δεύτερο Top-40 άλμπουμ του συγκροτήματος.[18]
Τα μέλη των Eloy μετέβησαν στην Γαλλία με σκοπό την δημιουργία νέων συνθέσεων, αλλά νέες διαμάχες ξέσπασαν ανάμεσα στον Μπόρνεμαν και τον Ρόζενθαλ, αυτή την φορά λόγω της στιχουργικής κατεύθυνσης του νέου άλμπουμ. Στα τέλη του 1978, ηχογράφησαν το "Silent Cries and Mighty Echoes" στα "Sound N Studios" της Κολωνίας.[19] Ο δίσκος έφθασε στο # 17 στην πατρίδα του συγκροτήματος, την υψηλότερη θέση από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ της καριέρας τους,[20] άλλα τα μεταξύ τους προβλήματα συνεχίστηκαν, αυτή την φορά λόγω τςη δημιουργίας ενός στούντιο για το συγκρότημα στο Ανόβερο. Προς το τέλος της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ, στο σχήμα εντάχθηκε ως δεύτερος κιθαρίστας ο Χάνες Αρκόνα, αλλά αποχώρησαν οι Ντέτλεφ Σμίντχεν και Γιούργκεν Ρόζενθαλ.[21]
Νέα ηχητική κατεύθυνση
Νέα μέλη του συγκροτήματος ήταν ο κιμπορντίστας Χάνες Φόλμπερτ και ο ντράμερ Τζιμ ΜακΓκίλιβρεϊ,[22][23] με τη νέα σύνθεση να ηχογραφεί στο δικό τους "Horus Sound Studio" τον δίσκο "Colours", την άνοιξη του 1980.[24] Τα κομμάτια του άλμπουμ ήταν μικρότερα σε διάρκεια και με πιο straight rock κατεύθυνση, παραμερίζοντας το ατμοσφαιρικό κομμάτι της μουσικής τους.Μερίδα των οπαδών των Eloy έδειξε την απογοήτευση της όταν κομμάτια του νέου δίσκου παίζονταν ζωντανά, ωθώντας τον Μπόρνεμαν στην δημιουργία ενός νέου concept άλμπουμ. Ο κιθαρίστας συνέθεσε αρκετό υλικό για ένα διπλό δίσκο, αλλά η δισκογραφική εταιρεία του συγκροτήματος τον πίεσε να ηχογραφήσει δύο άλμπουμ τα οποία θα κυκλοφορούσαν σε μικρό χρονικό διάστημα. Η μουσική των άλμπουμ αποτελούσε μία μίξη του παλιότερου ατμοσφαιρικού τους ήχου με τη νέα κατεύθυνση που είχαν πάρει στο "Colours". Τα "Planets" και "Time to Turn" κυκλοφόρησαν με διαφορά μερικών μηνών, με τον Αρκόνα να παίζει κιθάρα και πλήκτρα, κάτι που επανέλαβε και στις περιοδείες που ακολούθησαν.[25][26] Ο Φριτζ Ράντοβ επέστρεψε στο συγκρότημα, αλλά η δημοτικότητα των Eloy ακολούθησε πτωτική πορεία λόγω της ανόδου της new wave μουσικής, η οποία αντικατέστησε το progressive rock, μειώνοντας τις πωλήσεις των δίσκων του συγκροτήματος αλλά και της πληρότητας των συναυλιακών τους χώρων. Η "Heavy Metal Records" υπήρξε η πρτώτη εταιρεία που τους προώθησε στην Μεγάλη Βρετανία, με τα δύο τελευταία τους άλμπουμ να κυκλοφορούν με εξώφυλλα σχεδιασμένα από τον Ρόντνι Μάθιους, λαμβάνοντας ιδιαίτερα θετικές κριτικές από τα βρετανικά ΜΜΕ.[27]
Η πτώση των πωλήσεων οδήγησε σε νέες διαμάχες ανάμεσα στα μέλη του σχήματος, οι οποίες αποτυπώθηκαν στο άλμπουμ "Performance" του 1983, με αποτέλεσμα ο δίσκος να φθάσει μόλις στο # 65 των γερμανικών τσαρτ.[28]
Η εμπορική αποτυχία των τελευταίων τους άλμπουμ, οδήγησε τους Eloy στην επιστροφή στον ατμοσφαιρικό ήχο με τον οποίο έγιναν γνωστοί, ηχογραφώντας τον δίσκο "Metromania".[29] Παρ' όλα αυτά, οι εντάσεις συνεχίστηκαν, με τον Μπόρνεμαν να δηλώνει εξουθενωμένος μετά και την ολοκλήρωση της παραγωγής του δίσκου, ενώ τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ασχολήθηκαν με το σάουντρακ της ταινίας "Codename: Wildgeese".[30] Το "Metromania" έλαβε θετικές κριτικές από κοινό και ΜΜΕ, με αποτέλεσμα το συγκρότημα να λάβει μία πρόσκληση από το ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο "BBC" για δύο εμφανίσεις στο "Marquee Club" του Λονδίνου, οι οποίες ηχογραφήθηκαν.[31]
Οι Eloy είχαν την ευκαιρία να προωθήσουν την μουσική τους στην Μεγάλη Βρετανία, αλλά οι εσωτερικές έριδες και η κούραση από τις συνεχείς περιοδείες και ηχογραφήσεις, τους οδήγησαν στην διάλυση.
Επανένωση
Το 1988, ο Μπόρνεμαν, μαζί με τον κιμπορντίστα Μίκαελ Γκέρλαχ έγραψαν τα κομμάτια τα οποία θα αποτελούσαν τον δίσκο "Ra".[32][33] Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1988 και μπήκε στους καταλόγους επιτυχιών της Γερμανίας. Η σύνθεση του συγκροτήματος συμπληρώθηκε από γκεστ μουσικούς, αφού ο Μπόρνεμαν φοβόταν να μην επαναληφθούν τα προβλήματα του παρελθόντος.Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν στον κιθαρίστα να συνεχίσει την δραστηριότητα των Eloy απευθείας, με την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά να πραγματοποιείται το 1992, όταν κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Destination", με τον ήχο τους να περιλαμβάνει λιγότερα πλήκτρα και περισσότερες κιθάρες.[34]
Την επόμενη χρονιά, οι Eloy γιόρτασαν τα 25 τους χρόνια με την κυκλοφορία δύο συλλογών τραγουδιών με τίτλο "Chronicles I" και "Chronicles IΙ", με επανηχογραφήσεις των κλασικών τους κομματιών από την σύνθεση η οποία τα ηχογράφησε.[35] Για το συγκεκριμένο πρότζεκτ, ο Κλάους Πέτερ Μάτζιολ επέστρεψε στο συγκρότημα, παραμένοντας ως τρίτο μόνιμο μέλος των Eloy και την άνοιξη του 1994 κυκλοφόρησαν το "The Tides Return Forever", περιοδεύοντας για πρώτη φορά κατά την δεκαετία του '90.[36] Την σύνθεση τους συμπλήρωσε ο ντράμερ Μπόντο Σοπφ και ο κιθαρίστας και κιμπορντίστας Στιβ Μαν, όπως και οι τραγουδίστριες Σουζάν Σέτσλε και Τίνα Λουξ.[37][38]
Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου συνεχίστηκε το 1995, πριν το συγκρότημα επιστρέψει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το άλμπουμ "Ocean 2: The Answer", το οποίο κυκλοφόρησε το 1998 μέσω της "GUN Records".[39] Ο δίσκος έλαβε θετικές κριτικές και το συγκρότημα πραγματοποίησε μία ακόμη περιοδεία, μετά το πέρας της οποίας σταμάτησε τις δραστηριότητες του για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το 2003, η "ΕΜΙ" κυκλοφόρησε την διπλή συλλογή "Timeless Passages", όπως και επανεκδόσεις της δισκογραφίας των Eloy.[40] Έξι χρόνια αργότερα, στις 20 Νοεμβρίου 2009, κυκλοφόρησε το 17ο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο "Visionary", ακολουθούμενο από το box-set "The Legacy Box", την επόμενη χρονιά.[41]
Η προγραμματισμένη περιοδεία για το 2012 αναβλήθηκε λόγω ατυχήματος του Μπόρνεμαν, με αποτέλεσμα μία σύντομη γερμανική περιοδεία τον Ιανουάριο του 2013.[42] Σε αυτήν την περιοδεία ηχογράφησαν το διπλό "Reincarnation on Stage", τον πρώτο τους δίσκο που μπήκε στο Top-40 της πατρίδας τους μετά από τριάντα χρόνια.[43]
Δισκογραφία
Στούντιο και ζωντανές ηχογραφήσεις
Συλλογές |
| Βίντεο |
| Διάφορα |
- Planets/Time to Turn (1982, Songbook, ISBN 3-88393-126-8)
- Eloy – 1984-05-27 The Marquee Club, London (1984, Bootleg)
- OST Codename: Wildgeese (1984, σάουντρακ της ταινίας Codename: Wildgeese)
About Unknown
Δεν υπάρχουν σχόλια