Thin Lizzy
Γνώρισαν επιτυχία σε παγκόσμια κλίμακα, από τα μέσα της δεκαετίας του '70 μέχρι το 1983, με μεγάλες επιτυχίες σε κομμάτια όπως τα "Whiskey in the Jar", "Jailbreak" και "The Boys Are Back in Town". Ο Λάινοτ απεβίωσε στις αρχές του 1986. Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, επανενώθηκαν το 1996 για μια νέα εκδοχή των Thin Lizzy, με τον κιθαρίστα Τζον Σάικς στα φωνητικά μέχρι το 2009, όταν αποχώρησε από το σχήμα.
Από το 2012 και έπειτα, σταμάτησαν να ονομάζονται Thin Lizzy, αφού θεώρησαν ότι η ηχογράφηση νέου υλικού υπό αυτή την ονομασία χωρίς τον Λάινοτ δεν θα ήταν πρέπουσα και μετονομάστηκαν σε Black Star Riders.
Βιογραφία
Πριν τους Thin Lizzy
Ο Φιλ Λάινοτ, παιδί Βραζιλιάνου πατέρα και Ιρλανδής μητέρας, εντάχθηκε στο πρώτο του συγκρότημα, τους Black Eagles το 1965, σε ηλικία δεκαέξι ετών.[1] Εκεί γνώρισε το ντράμερ Μπράιαν Ντάουνι, ο οποίος έγινε μέλος του συγκροτήματος αφήνοντας τους Liffy Beats.[2]Μετά την διάλυση των Black Eagles, ο Λάινοτ συνεργάστηκε με τους Kama Sutra,[3] πριν ενταχθεί στους Skid Row, ένα συγκρότημα στο οποίο συμμετείχαν ο κιθαρίστας Γκάρι Μουρ, ο μπασίστας Μπρας Σιλς και ο ντράμερ Νόελ Μπρίτζμαν.[4] Η συγκεκριμένη σύνθεση, ηχογράφησε δύο δίσκους οι οποίοι κυκλοφόρησαν μέσω της "CBS Records". Στο διάστημα της συνεργασίας του με τους Skid Row, ο Λάινοτ ξεκίνησε να παίζει μπάσο με την βοήθεια του Σιλς, αλλά παραιτήθηκε για να γίνει μέλος των Sugarshack του Ντάουνι.[5]
Οι Sugarshack σύντομα διαλύθηκαν και ο Λάινοτ με τον Ντάουνι σχημάτισαν τους Orphanage, μαζί με τον κιθαρίστα Τζον Στάντον και τον μπασίστα Πατ Κουίγκλι.[6] Το συγκρότημα γνώρισε επιτυχία στην Ιρλανδία με το σινγκλ "Morning Dew" και μετά την προσχώρηση του κιθαρίστα Έρικ Μπελ στο σχήμα, ο Λάινοτ ανέλαβε και το μπάσο.
1969 - 1971
Το 1969, οι Λάινοτ, Ντάουνι και Μπελ δημιούργησαν τους Thin Lizzy, μαζί με τον κιμπορντίστα Έρικ Ρίξον.[7] Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Ρίξον απολύθηκε και το συγκρότημα μετακόμισε στο Λονδίνο, υπογράφοντας συμβόλαιο συνεργασίας με την "Decca Records" το Νοέμβριο του 1970. Έδωσαν την πρώτη τους συναυλία στο κλαμπ "Speakeasy" του Λονδίνου μαζί με τους Worth και τους Arrival,[8] ενώ υπέγραψαν με την ομάδα μάνατζμεντ του Τεντ Κάρολ και του Μπράιαν Τουίτ.[9]Ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος, ηχογραφήθηκε με παραγωγό τον Σκοτ Ίνγκλις και η μίξη του πραγματοποιήθηκε από τον Νικ Τάουμπερ.[10] Το "Thin Lizzy" πραγματοποίησε χαμηλές πωλήσεις παρά την στήριξη του ραδιοφωνικού παραγωγού Κιντ Τζένσον.[11]
1972 - 1973
Ο δεύτερος δίσκος των Thin Lizzy με τίτλο "Shades of a Blue Orphanage" παρουσίασε επίσης χαμηλές πωλήσεις, οδηγώντας τους να σταματήσουν την συνεργασία με το μάνατζμεντ τους.[12] Ο Λάινοτ έφτασε στο σημείο να σκεφτεί να αποχωρήσει, όταν του προσφέρθηκε η θέση του μπασίστα στους Babyface που σκόπευε να δημιουργήσει ο κιθαρίστας των Deep Purple, Ρίτσι Μπλάκμορ, μαζί με το ντράμερ των Deep Purple, Ίαν Πέις και τον τραγουδιστή των Free, Πωλ Ρότζερς.[13] Παρ' όλα αυτά, μετά από μερικές πρόβες αποφάσισαν να συνεχίσουν με τα παλιά τους συγκροτήματα.
Ο Έρικ Μπελ το 1972
Το μάνατζμεντ του συγκροτήματος ανέλαβε ο Κρις Μόρισον και οι Thin Lizzy περιόδευσαν ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Slade στην Μεγάλη Βρετανία και των Nazareth και Beck, Bogert & Appice στην Γερμανία.[16][17]
Το 1973, το συγκρότημα γνώρισε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία με το σινγκλ "Whiskey in the Jar", μία διασκευή σε ένα παραδοσιακό ιρλανδικό τραγούδι, η οποία σκαρφάλωσε στο # 1 στην πατρίδα τους και το # 6 στην Μεγάλη Βρετανία.[18] Το συγκεκριμένο τραγούδι, μαζί με το άλμπουμ "Vagabonds of the Western World" εδραίωσαν το συγκρότημα, παρά το γεγονός ότι τα επόμενα τους σινγκλ, "Randolph's Tango" και "The Rocker" δεν κατάφεραν να μπουν στους καταλόγους επιτυχιών του Ηνωμένου Βασιλείου.[19]
Κατά την διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ, ο Ντάουνι παρουσίασε ένα πρόβλημα στο αριστερό του χέρι δίνοντας την θέση του προσωρινά στον Πιρς Κέλι από το προσωπικό σχήμα του Γκάρι Μουρ.[20] Η τελευταία συναυλία τους στο πανεπιστήμιο του Μπέλφαστ αποδείχτηκε καταστροφική, με τον Μπελ να λιποθυμά μετά από τέσσερα τραγούδια λόγω μέθης, αφήνοντας τους Λάινοτ και Ντάουνι να ολοκληρώσουν την εμφάνιση του συγκροτήματος ως ντουέτο.[21]
1974
Μετά την προαναφερθείσα συναυλία, ο Μπελ αποχώρησε από το συγκρότημα, με την δικαιολογία των προβλημάτων υγείας και στην συνέχεια συνεργάστηκε με τον μπασίστα του Τζίμι Χέντριξ, Νόελ Ρέντινγκ, πριν σχηματίσει τους Eric Bell Band.[22]
Οι Thin Lizzy στο "Top of the Pops" στις 1 Φεβρουαρίου 1974
Παρ' όλα αυτά, η "Decca" διέκοψε την συνεργασία της με το συγκρότημα και οι Thin Lizzy περιόδευσαν στην Ιρλανδία πριν δώσουν μία αξιομνημόνευτη συναυλία στο κλαμπ "Marquee" του Λονδίνου, η οποία τους οδήγησε σε νέα συνεργασία, αυτή την φορά με την "Phonogram".[26] Βασικό ρόλο στην υπογραφή του νέου τους συμβολαίου έπαιξαν κάποια ντέμο που είχαν ηχογραφήσει με τον Γκάρι Μουρ στην σύνθεση τους, αν και το μάνατζμεντ του συγκροτήματος επέμενε ότι κιθαρίστας των ηχογραφήσεων ήταν ο Ρόμπερτσον.
Πρώτο άλμπουμ της νέας σύνθεσης ήταν το "Nightlife" που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1974, με επιρροές από την συνεργασία τους με τον Μουρ, ιδιαίτερα στο κομμάτι "Still In Love With You".[27] Παρά την βρετανική περιοδεία για την προώθηση του, ο δίσκος δεν κατάφερε να γνωρίσει επιτυχία, όπως και το σινγκλ "Philomena".[28]
Το συγκρότημα έκλεισε την χρονιά παίζοντας στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ μαζί με τους Trapeze και Procol Harum, ως μέρος μιας πολύ μεγάλης βρετανικής περιοδείας.[29]
1975 - 1976
Οι Thin Lizzy στο Όσλο το 1977
Η χρονιά συνεχίστηκε με την εμφάνιση τους στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ,[32] στο φεστιβάλ "Castle Music" του Κάρντιφ και ολοκληρώθηκε με την συμμετοχή τους στο "Olympia's Great British Music festival" μαζί με τους Status Quo.[33][34]
Το άλμπουμ "Jailbreak" του 1976 ανέβασε την δημοτικότητα τους και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού,[35] σκαρφαλώνοντας στο # 10 στην Βρετανία και το Top-20 στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την βοήθεια του ομώνυμου σινγκλ, όπως και του τραγουδιού "The Boys Are Back in Town", το οποίο ανέβηκε στο # 8 στην Αγγλία και το # 1 στην Ιρλανδία, ενώ έφθασε στο # 12 του Billboard.[36]
Κατά την περιοδεία του δίσκου, άνοιγαν τις εμφανίσεις των Rush, REO Speedwagon και Journey,[37] αλλά κατά την διάρκεια της δεύτερης αμερικάνικης τους περιοδείας, όπου έπαιζαν ως support συγκρότημα στους Rainbow, ο Λάινοτ αρρώστησε με ηπατίτιδα.[38] Μετά την επιστροφή τους στην Βρετανία, οι Thin Lizzy ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις για τον επόμενο τους δίσκο, "Johnny the Fox", ο οποίος κυκλοφόρησε επτά μήνες μετά το "Jailbreak", φθάνοντας στο # 11 στην Μεγάλη Βρετανία, αλλά χωρίς να καταφέρει να μπει στο Top-50 των ΗΠΑ.[39]
1977 - 1978
Στις αρχές του 1977, το συγκρότημα γνώρισε επιτυχία με το σινγκλ "Don't Believe a Word",[40] που ανέβηκε στην δεύτερη θέση των ιρλανδικών τσαρτ, και περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Queen.[41] Παρ' όλα αυτά, προβλήματα στις προσωπικές σχέσεις του Λάινοτ με τον Ρόμπερτσον οδήγησαν τον κιθαρίστα σε αποχώρηση, ιδιαίτερα μετά τον τραυματισμό του Ρόμπερτσον σε καβγά σε παμπ όπου προσπαθούσε να προστατεύσει τον φίλο του και τραγουδιστή Φράνκι Μίλερ.[42] Η περιοδεία με τους Queen ολοκληρώθηκε με τον Γκάρι Μουρ να επιστρέφει προσωρινά στο συγκρότημα.[43]
Οι Φιλ Λάινοτ και Σκοτ Γκόραμ στο "Pinkpop festival" του 1978
Ο Ρόμπερτσον επέστρεψε στο σχήμα ηχογραφώντας τρία τραγούδια για το άλμπουμ "Bad Reputation" το οποίο έφθασε στο # 4 στην Μεγάλη Βρετανία και το Top-40 του Billboard στις Ηνωμένες Πολιτείες.[47] Κατά την ευρωπαϊκή περιοδεία για τον δίσκο, ο κιθαρίστας ανακοινωνόταν ως προσωρινός μουσικός και όχι ως μέλος της πλήρους σύνθεσης του σχήματος. Οι Thin Lizzy έπαιξαν για άλλη μια χρονιά στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ, με τους Aerosmith να ανοίγουν την εμφάνιση τους,[48] ενώ εμφανίστηκαν και στο "Irish Dalymount Park Festival" του Δουβλίνου πριν ολοκληρώσουν την χρονιά με μία αμερικάνικη περιοδεία με support από τους Graham Parker & the Rumour.[49][50]
Το καλοκαίρι του 1978, κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο "Live and Dangerous", το οποίο ανέβηκε στο # 2 στην Αγγλία και την Ιρλανδία και βραβεύθηκε ως πλατινένιο.[51] Πλέον, ο δίσκος αυτός θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους ζωντανούς δίσκους όλων των εποχών.[52]
Η αμερικάνικη περιοδεία "Live And Dangerous" πραγματοποιήθηκε με τον Μουρ στην σύνθεση του συγκροτήματος, αλλά και με τον Μαρκ Νόσεφ των Ian Gillan Band στα τύμπανα, αφού ο Ντάουνι δεν συμμετείχε.[53] Σε αυτή την περιοδεία άνοιγαν τις εμφανίσεις των Kansas και Styx, ενώ στην συνέχεια πραγματοποίησαν την πρώτη τους περιοδεία στην Αυστραλία.[54]
1979 - 1980
Με τον Μουρ να έχει πλέον αντικαταστήσει τον Ρόμπερτσον, το συγκρότημα μπήκε στα στούντιο της "ΕΜΙ" στο Παρίσι όπου ηχογράφησε το "Black Rose: A Rock Legend".[55] Ο δίσκος έφθασε στο # 2 των βρετανικών τσαρτ και περιείχε τα επιτυχημένα σινγκλ "Waiting for an Alibi" και "Do Anything You Want to",[56] ενώ περιείχε και το κομμάτι "Róisín Dubh (Black Rose): A Rock Legend", το οποίο χωριζόταν σε τέσσερα μέρη επηρεασμένα από παραδοσιακά κομμάτια στην γαελική γλώσσα.[57]Το συγκρότημα περιόδευσε στην Αμερική ανοίγοντας για τους Nazareth,[58] πριν συνεχίσουν και πάλι στις Ηνωμένες Πολιτείες ως support συγκρότημα των AC/DC και των The Doobie Brothers.[59] Ο Μουρ παραιτήθηκε μετά την εμφάνιση τους σε φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο, όπου έπαιξαν μαζί με τους UFO και Journey. Η περιοδεία συνεχίστηκε με τους Thin Lizzy ως τρίο, πριν ολοκληρώσει την σύνθεση τους ο Μιτζ Ούρε των Rich Kids για τις υπόλοιπες εμφανίσεις τους.[60] Παρ' όλα αυτά, η αστάθεια της σύνθεσης του σχήματος, τους οδήγησε στην ακύρωση της εμφάνισης τους στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ, δίνοντας την θέση τους στους Scorpions.[61]
Ο Φιλ Λάινοτ στις 22 Απριλίου 1980 στη Νορβηγία
1981 - 1982
Στις αρχές του 1981, το συγκρότημα περιόδευσε στην Σκανδιναβία και την Μεγάλη Βρετανία με τους Ιρλανδούς The Lookalikes να ανοίγουν τις εμφανίσεις τους.[65] Ο Γουάιτ συνεργάστηκε με τους Pink Floyd για κάποιες ζωντανές εμφανίσεις, πριν επιστρέψει στους Thin Lizzy για τις συναυλίες τους στο "Earls Court" του Λονδίνου.Οι πωλήσεις του άλμπουμ βοηθήθηκαν από το Top-10 σινγκλ "Killer on the Loose",[66] το οποίο όμως συνέπεσε με τις δολοφονίες του Γιόρκσαϊρ, κάτι που οδήγησε τους Thin Lizzy να αρνηθούν οποιαδήποτε σχέση των στίχων με τα γεγονότα και αναγκάζοντας τους να το αποσύρουν από το set list των ζωντανών τους εμφανίσεων.[67] Το συγκρότημα περιόδευσε στην Ιαπωνία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, πριν συνεχίσει στην Βόρεια Αμερική και ολοκληρώσει την περιοδεία στην Σκανδιναβία.[68]
Η συλλογή "The Adventures of Thin Lizzy" ανέβηκε στο # 6 στην Μεγάλη Βρετανία,[69] αλλά οι συναυλίες για την προώθηση της αποδείχτηκαν καταστροφικές, ενώ το σινγκλ "Trouble Boys" έφθασε μόλις στο # 53.[70] Η εμφάνιση τους στο "Slane Festival" της Ιρλανδίας,[71] τους βοήθησε ψυχολογικά για την ηχογράφηση του δίσκου "Renegade", ο οποίος όμως έφθασε μόλις στο # 38 των βρετανικών τσαρτ,[72] με το σινγκλ "Hollywood" να φθάνει στο # 53.[73]
Κατά την περιοδεία για τον δίσκο, ο Ντάουνι αποχώρησε μετά από έναν καβγά, με τον Μάικ Μέσμπαρ των Lookalikes να παίρνει την θέση του προσωρινά.[74] Μετά την επιστροφή του για το υπόλοιπο της περιοδείας, τα προβλήματα δεν σταμάτησαν για τους Thin Lizzy, αφού ο Γκόραμ λιποθύμησε κατά την διάρκεια μιας συναυλίας στην Πορτογαλία.
1983
Μετά το τέλος της περιοδείας, ο Γουάιτ αποχώρησε και ο Λάινοτ κυκλοφόρησε τον δεύτερο του προσωπικό δίσκο με τίτλο "The Philip Lynott Album".[75] Την περίοδο αυτή, η χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ ξεκίνησαν να επηρεάζουν τα μέλη του συγκροτήματος και μαζί με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε το μάνατζμεντ τους, οδήγησαν τον Λάινοτ στην απόφαση να διαλύσει το συγκρότημα μετά την κυκλοφορία ενός ακόμη άλμπουμ και μία αποχαιρετιστήρια περιοδεία. Οι αρχικές πωλήσεις εισιτηρίων για την περιοδεία ήταν χαμηλές, αλλά μετά την ανακοίνωση ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες τους συναυλίες, τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν σε διάστημα μερικών ημερών.
Οι Thin Lizzy στο "Manchester Apollo" το 1983
Κατά την διάρκεια της βρετανικής τους περιοδείας, το συγκρότημα εμφανίστηκε ζωντανά στην εκπομπή "The Tube" του Channel 4.[80] Στην εμφάνιση τους στο "Hammersmith Odeon" του Λονδίνου, ανέβηκαν στην σκηνή και έπαιξαν μαζί τους ο Γκάρι Μουρ, ο Έρικ Μπελ και ο Μπράιαν Ρόμπερτσον.[81] Ακολούθησαν εμφανίσεις στην Βόρεια Ευρώπη και την Ιαπωνία,[82] ενώ παράλληλα ο Λάινοτ δημιούργησε ένα νέο συγκρότημα, με τους Σάικς, Ντάουνι να πλαισιώνονται από τον κιμπορντίστα Μαρκ Στάνγουεϊ και τον κιθαρίστα Ντόις Νάγκελ. Αν και ονομάστηκαν The Phil Lynott Band, σε αρκετές συναυλίες παρουσιάζονταν ως Thin Lizzy.
Η τελευταία τους εμφάνιση επί βρετανικού εδάφους πραγματοποιήθηκε στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ του 1983, σε μία ημέρα που είχαν εμφανιστεί μαζί τους οι Ten Years After και Climax Blues Band.[83] Η περιοδεία ολοκληρώθηκε τον επόμενο μήνα με το συγκρότημα να συμμετέχει σε γερμανικά φεστιβάλ μαζί με ονόματα όπως οι Whitesnake και Motörhead.[84] Η τελευταία τους συναυλία έλαβε χώρα στην Νυρεμβέργη στις 4 Σεπτεμβρίου 1983.[85]
Τελευταία κυκλοφορία τους ήταν το ζωντανά ηχογραφημένο "Life", το οποίο έφθασε μέχρι το # 29 στην Βρετανία και την Ιρλανδία.[86]
Μετά την διάλυση
Ο Τζον Σάικς το 1984
Ο Γκόραμ σχημάτισε τους Western Front μαζί με τον κιθαρίστα Μάρτι Γουόλς, τον τραγουδιστή Μουν Καλχούν, τον κιμπορντίστα Ντικ Μπέργκμαν και το ντράμερ Ντελ Βερτούσκο.[88] Αργότερα, ο Γκόραμ κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ με τους 21 Guns μέσω της "RCA" και έκανε την παραγωγή ενός ΕΡ των St. Jaimz.[89]
Ο Λάινοτ επιχείρησε να επαναφέρει το όνομα των Thin Lizzy μαζί με τον Ντάουνι και τον κιθαρίστα Ρόμπιν Τζορτζ, ηχογραφώντας το κομμάτι "Crying Diamonds",[90] αλλά λίγο αργότερα ο Λάινοτ αρρώστησε και έπεσε σε κώμα μετά από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών, πριν πεθάνει στις 4 Ιανουαρίου 1986.[91]
Το 1991, κυκλοφόρησε το σινγκλ με το τραγούδι "Dedication" των Thin Lizzy, το οποίο μπήκε στο βρετανικό Top-40 και ανέβηκε στην δεύτερη θέση των ιρλανδικών τσαρτ.[92] Την ίδια χρονιά, οι Ντάουνι και Ρόμπερτσον, μαζί με τον κιθαρίστα Νταγκ Μπρόκι, τον τραγουδιστή Μπόμπι Τεντς και τον μπασίστα Ντόις Ναγκλ περιόδευσαν με την ονομασία "An Evening Of Thin Lizzy Music".[93]
Ο Ρόμπερτσον εμφανίστηκε και πάλι το 1995 με τους Brian Robertson Band,[94] οι οποίοι εξελίχθηκαν στους The Clan κυκλοφορώντας το ΕΡ "That's All".[95] Παρ' όλα αυτά, η προγραμματισμένη περιοδεία τους ακυρώθηκε όταν ο Ρόμπερτσον τραυματίστηκε στο χέρι.
Αναδημιουργία
Το 1996, ο Σάικς αναδημιούργησε το συγκρότημα με σκοπό να τιμήσει την μνήμη του Φιλ Λάινοτ, αναλαμβάνοντας ο ίδιος τα φωνητικά, πείθοντας τους Γκόραμ, Ντάουνι και τον κιμπορντίστα Ντάρεν Γουόρτον να ολοκληρώσουν την σύνθεση του σχήματος, ενώ ο Μάρκο Μεντόζα ανέλαβε το μπάσο. Το συγκρότημα έπαιζε υλικό από την δισκογραφία των Thin Lizzy και δεν ηχογράφησε νέο υλικό.[96]
Ο Βίβιαν Κάμπελ και ο Μπράιαν Ντάουνι το 2011
Το 2004, το συγκρότημα επανήλθε στο προσκήνιο με τους Σάικς και Γκόραμ να συνεργάζονται με τον μπασίστα Ράντι Γκρεγκ και το ντράμερ Μάικλ Λι. Πραγματοποίησαν δύο βορειοαμερικανικές περιοδείες ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Deep Purple,[99] πριν επιστρέψει ο Μεντόζα το 2005 και ο Όλντριτζ δύο χρόνια αργότερα. Μέσα στο 2007, το μπάσο ανέλαβε ο Φραντσέσκο ΝτιΚόσμο.[100]
Από το 2007 και έπειτα, οι Σάικς και Γκόραμ έκαναν δηλώσεις για σχέδια ηχογράφησης ενός νέου στούντιο άλμπουμ, αλλά το αν θα ήταν με διαφορετικό όνομα ή θα διατηρούσαν τη ονομασία Thin Lizzy αποτελούσε το βασικό τους πρόβλημα.[101] Τον Μάιο του 2010, ανακοινώθηκε η νέα σύνθεση του σχήματος, με τον Ρίκι Γουόργουικ στην κιθάρα και τα φωνητικά, τους Σκοτ Γκόραμ και Βίβιαν Κάμπελ στις κιθάρες, τον Μάρκο Μεντόζα στο μπάσο, τον Ντάρεν Γουόρτον στα πλήκτρα και τον Μπράιαν Ντάουνι στα τύμπανα. Η νέα σύνθεση περιόδευσε στην Ευρώπη στις αρχές του 2011 και τον Απρίλιο ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Κάμπελ για να επιστρέψει στους Def Leppard, δίνοντας την θέση του στον Ρίτσαρντ Φόρτους αρχικά και στην συνέχεια στον Ντέιμον Τζόνσον.[102]
Τον Ιούνιο του 2012, οι Thin Lizzy επέστρεψαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν νέα κομμάτια και στις 10 Οκτωβρίου του ίδιου έτους ανακοινώθηκε ότι το νέο άλμπουμ δεν θα κυκλοφορήσει υπό την επωνυμία των Thin Lizzy αλλά ως άλμπουμ των Black Star Riders, το οποίο θα αποτελούσε το όνομα τους από εκεί και έπειτα.[103]
Δισκογραφία
Στούντιο ηχογραφήσεις
| Έτος | Άλμπουμ | Αγγλία [104] | Η.Π.Α. [105] | Σουηδία [106] |
|---|---|---|---|---|
| 1971 | Thin Lizzy | - | - | - |
| 1972 | Shades of a Blue Orphanage | - | - | - |
| 1973 | Vagabonds of the Western World | - | - | - |
| 1974 | Nightlife | - | - | - |
| 1975 | Fighting | 60 | - | 49 |
| 1976 | Jailbreak | 10 | 18 | 21 |
| 1976 | Johnny the Fox | 11 | 52 | 17 |
| 1977 | Bad Reputation | 4 | 39 | 9 |
| 1979 | Black Rose: A Rock Legend | 2 | 81 | 8 |
| 1980 | Chinatown | 7 | 120 | 13 |
| 1981 | Renegade | 38 | 152 | 24 |
| 1983 | Thunder and Lightning | 4 | 159 | 12 |
Συλλογές |
| Ζωντανές ηχογραφήσεις |
- Live and Dangerous (1978)
- Life (1983)
- BBC Radio One Live in Concert (1992)
- The Boys Are Back in Town (1997)
- One Night Only (2000)
- UK Tour '75 (2008)
- Still Dangerous (2009)
- Live in London 2011 – 22.01.2011 (2011)
- Live in London 2011 – 23.01.2011 (2011)
- High Voltage Festival (2011)
- Live 2012 – 29.11.2012 (2012)
- Live 2012 – 17.12.2012 (2012)
EP
|
Σινγκλ
| Έτος | Άλμπουμ | Αγγλία [107] | Η.Π.Α. [108] | Ιρλανδία [109] |
|---|---|---|---|---|
| 1970 | The Farmer | - | - | - |
| 1972 | Whiskey in the Jar | 6 | - | 1 |
| 1973 | Randolph's Tango | - | - | 14 |
| 1973 | The Rocker | - | - | 11 |
| 1974 | Little Darling | - | - | - |
| 1974 | Philomena | - | - | - |
| 1974 | It's Only Money | - | - | - |
| 1974 | Showdown | - | - | - |
| 1974 | Rosalie | - | - | - |
| 1974 | Wild One | - | - | - |
| 1976 | The Boys are Back in Town | 8 | 12 | 1 |
| 1976 | Jailbreak | 31 | - | - |
| 1976 | Cowboy Song | - | 77 | - |
| 1976 | Rocky | - | - | - |
| 1976 | Johnny the Fox Meets Jimmy the Weed | - | - | - |
| 1976 | Don't Believe a Word | 12 | - | 2 |
| 1977 | Dancin' in the Moonlight | 14 | - | 4 |
| 1978 | Rosalie / Cowgirl's Song (Medley) | 20 | - | 14 |
| 1979 | Waiting for an Alibi | 9 | - | 6 |
| 1979 | Do Anything You Want to | 14 | - | 25 |
| 1979 | Sarah | 24 | - | 26 |
| 1980 | Chinatown | 21 | - | 12 |
| 1980 | Killer on the Loose | 10 | - | 5 |
| 1981 | Killers (Live EP) | 19 | - | 11 |
| 1981 | Trouble Boys | 53 | - | 30 |
| 1982 | Hollywood | 53 | - | - |
| 1983 | Cold Sweat | 27 | - | 23 |
| 1983 | Thunder and Lightning | 39 | - | 22 |
| 1983 | The Sun Goes Fown | 52 | - | - |
| 1991 | Dedication | 35 | - | 2 |
About Unknown
Δεν υπάρχουν σχόλια