Skid Row
Οι Skid Row είναι αμερικάνικο heavy metal συγκρότημα, το οποίο σχηματίστηκε στο Νιου Τζέρσεϊ το 1986. Γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του '80 και της αρχές της επομένης, με δύο πολύ-πλατινένιους δίσκους και τα ιδιαίτερα επιτυχημένα σινγκλ "18 and Life" και "I Remember You".
Μετά την αντικατάσταση του Μπαχ από τον Τζόνι Σόλινγκερ, κυκλοφόρησαν τα άλμπουμ "Thickskin" και "Revolutions per Minute", ενώ το 2014 εμφανίστηκαν ως πρώτο όνομα στο πολωνικό φεστιβάλ "Przystanek Woodstock", μπροστά σε 500.000 θεατές.[1]
Ο ομώνυμος δίσκος τους κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1989 και έγινε πέντε φορές πλατινένιος ανεβαίνοντας στο # 6 του Billboard, με την βοήθεια των σινγκλ "18 and Life" και "I Remember You", δύο από τις γνωστότερες μπαλάντες του συγκροτήματος, οι οποίες έφθασαν στο Top-10 του Hot-100, με την πρώτη εξ αυτών να βραβεύεται ως χρυσό σινγκλ.[2]
Κατά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, η παιδιάστικη συμπεριφορά του τραγουδιστή έφερε προβλήματα στο συγκρότημα, ιδιαίτερα λόγω της έντονης κριτικής που δέχθηκε γιατί φορούσε ένα μπλουζάκι με την αναγραφή "AIDS KILLS FAGS DEAD" (μτφ. Το AIDS σκοτώνει τις αδερφές).[3] Εκτός αυτού, οι Skid Row και ο τραγουδιστής τους δέχθηκαν μήνυση όταν σε μία από τις συναυλίες τους, ο Μπαχ πέταξε ένα γυάλινο μπουκάλι στο κοινό, τραυματίζοντας μία κοπέλα.[4]
Παρ' όλα τα προβλήματα, η δυναμική της μουσικής τους διατήρησε ένα μεγάλο κοινό, οδηγώντας το δεύτερο τους άλμπουμ, "Slave to the Grind" στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ, φαινόμενο όχι ιδιαίτερα συχνό για ένα heavy metal συγκρότημα.[5] Η έλλειψη εμπορικών σινγκλ έδωσε στον δίσκο ακόμη θετικότερες κριτικές, οδηγώντας τον να γίνει διπλά πλατινένιος.
Η περιοδεία για την προώθηση του διήρκεσε παραπάνω από έναν χρόνο, όπου αρχικά οι Skid Row άνοιγαν τις εμφανίσεις των Guns N' Roses και πραγματοποίησαν μία εμφάνιση στο φεστιβάλ "Monsters of Rock" του Ντόνινγκτον.[6] Ακολούθησαν εμφανίσεις με τους Pantera ως support συγκρότημα.[7]
Η άνοδος του κινήματος του grunge οδήγησε σε πτώση του ενδιαφέροντος για ονόματα όπως οι Skid Row, οι οποίοι επέστρεψαν στην δισκογραφία το 1995 με το "Subhuman Race", το οποίο ανέβηκε στο αμερικάνικο Top-40 χωρίς να καταφέρει να γίνει χρυσό.[8] Κατά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, άνοιγαν τις εμφανίσεις των Van Halen, αλλά τα βίντεο τους μεταδίδονταν σπάνια από το τηλεοπτικό δίκτυο MTV και οι εσωτερικές διαμάχες οδήγησαν τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος να απολύσουν τον Μπαχ.
Το 1999, το συγκρότημα επανήλθε στα μουσικά δρώμενα με τον τραγουδιστή Τζόνι Σόλινγκερ να συμπληρώνει την σύνθεση τους, για να περιοδεύσουν μαζί με τους Kiss,[9] ενώ το 2002 συμμετείχαν στην περιοδεία "Rock Never Stops Tour", μαζί με τους Tesla, Vince Neil και Jackyl.[10] Την επόμενη χρονιά, κυκλοφόρησαν το τέταρτο τους άλμπουμ με τίτλο "Thickskin", χωρίς επιτυχία.[11] Ακολούθησε το "Revolutions per Minute" τρία χρόνια αργότερα, με παραγωγό και πάλι τον Μάικλ Γουάγκενερ, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στα δύο πρώτα άλμπουμ τους.[12]
Το 2007, διασκεύασαν το "Jingle Bells" για την συλλογή "Monster Ballads Christmas Album", ενώ το 2010 ο Ρομπ Χάμερσμιθ ανέλαβε τα τύμπανα του συγκροτήματος.[13][14]
Το 2013, το συγκρότημα υπέγραψε στην "Megaforce Records" και κυκλοφόρησε το ΕΡ "United World Rebellion: Chapter One" και στις αρχές του 2014 επέστρεψαν στο στούντιο για την ηχογράφηση του επόμενου τους στούντιο άλμπουμ και έπαιξαν στο φεστιβάλ "Przystanek Woodstock" της Πολωνίας, μπροστά σε 500.000 θεατές.[15]
πηγη
Μετά την αντικατάσταση του Μπαχ από τον Τζόνι Σόλινγκερ, κυκλοφόρησαν τα άλμπουμ "Thickskin" και "Revolutions per Minute", ενώ το 2014 εμφανίστηκαν ως πρώτο όνομα στο πολωνικό φεστιβάλ "Przystanek Woodstock", μπροστά σε 500.000 θεατές.[1]
Βιογραφία
Μεγάλη επιτυχία
Οι Skid Row σχηματίστηκαν το 1986 από τον μπασίστα Ρέιτσελ Μπόλαν και τον πρώην κιθαρίστα των Bon Jovi, Ντέιβ Σάμπο. Στο σχήμα προστέθηκε ο κιθαρίστας Σκότι Χιλ, ο τραγουδιστής Σεμπάστιαν Μπαχ και ο ντράμερ Ρομπ Αφιούσο, ολοκληρώνοντας την σύνθεση του συγκροτήματος στις αρχές του 1987. Οι Skid Row πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της επόμενης χρονιάς παίζοντας ζωντανά σε διάφορα κλαμπ των ανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών και με την βοήθεια του Τζον Μπον Τζόβι, υπέγραψαν στην "Atlantic Records".Κατά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, η παιδιάστικη συμπεριφορά του τραγουδιστή έφερε προβλήματα στο συγκρότημα, ιδιαίτερα λόγω της έντονης κριτικής που δέχθηκε γιατί φορούσε ένα μπλουζάκι με την αναγραφή "AIDS KILLS FAGS DEAD" (μτφ. Το AIDS σκοτώνει τις αδερφές).[3] Εκτός αυτού, οι Skid Row και ο τραγουδιστής τους δέχθηκαν μήνυση όταν σε μία από τις συναυλίες τους, ο Μπαχ πέταξε ένα γυάλινο μπουκάλι στο κοινό, τραυματίζοντας μία κοπέλα.[4]
Παρ' όλα τα προβλήματα, η δυναμική της μουσικής τους διατήρησε ένα μεγάλο κοινό, οδηγώντας το δεύτερο τους άλμπουμ, "Slave to the Grind" στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ, φαινόμενο όχι ιδιαίτερα συχνό για ένα heavy metal συγκρότημα.[5] Η έλλειψη εμπορικών σινγκλ έδωσε στον δίσκο ακόμη θετικότερες κριτικές, οδηγώντας τον να γίνει διπλά πλατινένιος.
Η περιοδεία για την προώθηση του διήρκεσε παραπάνω από έναν χρόνο, όπου αρχικά οι Skid Row άνοιγαν τις εμφανίσεις των Guns N' Roses και πραγματοποίησαν μία εμφάνιση στο φεστιβάλ "Monsters of Rock" του Ντόνινγκτον.[6] Ακολούθησαν εμφανίσεις με τους Pantera ως support συγκρότημα.[7]
Η άνοδος του κινήματος του grunge οδήγησε σε πτώση του ενδιαφέροντος για ονόματα όπως οι Skid Row, οι οποίοι επέστρεψαν στην δισκογραφία το 1995 με το "Subhuman Race", το οποίο ανέβηκε στο αμερικάνικο Top-40 χωρίς να καταφέρει να γίνει χρυσό.[8] Κατά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, άνοιγαν τις εμφανίσεις των Van Halen, αλλά τα βίντεο τους μεταδίδονταν σπάνια από το τηλεοπτικό δίκτυο MTV και οι εσωτερικές διαμάχες οδήγησαν τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος να απολύσουν τον Μπαχ.
Μετέπειτα εποχή
Το 2007, διασκεύασαν το "Jingle Bells" για την συλλογή "Monster Ballads Christmas Album", ενώ το 2010 ο Ρομπ Χάμερσμιθ ανέλαβε τα τύμπανα του συγκροτήματος.[13][14]
Το 2013, το συγκρότημα υπέγραψε στην "Megaforce Records" και κυκλοφόρησε το ΕΡ "United World Rebellion: Chapter One" και στις αρχές του 2014 επέστρεψαν στο στούντιο για την ηχογράφηση του επόμενου τους στούντιο άλμπουμ και έπαιξαν στο φεστιβάλ "Przystanek Woodstock" της Πολωνίας, μπροστά σε 500.000 θεατές.[15]
Έτος | Άλμπουμ | Η.Π.Α. [16] | Καναδάς [17] | Βρετανία [18] | Αυστραλία [19] | Ιαπωνία [20] | Επίπεδο βράβευσης | 1989 | Skid Row | 6 | 11 | 30 | 12 | 35 | 5 x πλατινένιος | 1991 | Slave to the Grind | 1 | 8 | 5 | 3 | 3 | 2 x πλατινένιος | 1995 | Subhuman Race | 35 | 31 | 8 | 5 | 6 | 2003 | Thickskin | - | - | - | - | 111 | 2006 | Revolutions per Minute | - | - | - | - | 266 | ΕΡ |
| Συλλογές
|
---|
Δεν υπάρχουν σχόλια