Steppenwolf
Οι Steppenwolf είναι καναδό-αμερικανικό ροκ συγκρότημα το οποίο δημιουργήθηκε το 1967 στο Τορόντο, από τον τραγουδιστή Τζον Κέι, τον κιμπορντίστα Γκόλμτι ΜακΤζον και το ντράμερ Τζέρι Έντομοντον. Μέχρι το 1972, κυκλοφόρησαν πέντε χρυσούς δίσκους και δύο χρυσά σινγκλ, με το κομμάτι "Born to Be Wild" να θεωρείται ως ένα από τα γνωστότερα της ροκ μουσικής.
Ο Κέι είναι το μοναδικό μέλος της αρχικής σύνθεσης του συγκροτήματος που συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Το 1967, οι The Sparrows μετονομάστηκαν σε Steppenwolf παίρνοντας το όνομα τους από νουβέλα του Έρμαν Έσσε.[2] Κυκλοφόρησαν το σινγκλ "Twisted" ως προσωπική δουλειά του Κέι, πριν ενταχθεί στο συγκρότημα ο μπασίστας Τζον Ράσελ Μόργκαν.[3]
Ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος ηχογραφήθηκε μέσα σε διάστημα τεσσάρων ημερών με παραγωγό τον Γκάμπριελ Μέξλερ και παρουσίασε μικρές πωλήσεις μέχρι το χρονικό σημείο που το σινγκλ "Born To Be Wild" έφθασε στην δεύτερη θέση του Hot-100 του Billboard, βοηθώντας το άλμπουμ να σκαρφαλώσει στην τρίτη θέση του καταλόγου επιτυχιών και να γίνει χρυσό. Το κομμάτι ήταν σύνθεση του αδελφού του Έντμοντον, Ντένις, ο οποίος χρησιμοποίησε το παρωνύμιο Μαρς Μπονφάιρ και συμπεριλήφθηκε στο σάουντρακ της ταινίας "Easy Rider", ενώ ο στίχος "Heavy Metal Thunder" έδωσε την ονομασία στο μουσικό είδος Heavy Metal, μία δεκαετία αργότερα.[4]
Ακολούθησε ο δίσκος "The Second", που έγινε επίσης χρυσός, με την βοήθεια του σινγκλ "Magic Carpet Ride" που έφθασε στο # 3 του Billboard.[5] Στα μέσα του 1969, οι Μόναρτς και Ράσελ αποχώρησαν από το συγκρότημα, δίνοντας τις θέσεις τους στον κιθαρίστα Λάρι Μπάιρομ και τον μπασίστα Νικ Σεντ Νίκολας. Η νέα σύνθεση ηχογράφησε το άλμπουμ "At Your Birthday Party" με το επιτυχημένο σινγκλ "Rock Me".[6]
Το άλμπουμ "Monster" παρουσίασε στιχουργικό περιεχόμενο που είχε να κάνει με διάφορα θέματα της εποχής, όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ.[7] Αυτός ήταν ο πρώτος τους δίσκος που δεν κατάφερε να μπει στο αμερικάνικο Top-10, αν και έγινε χρυσός.
Το ζωντανά ηχογραφημένο "Steppenwolf Live" του 1970 ηχογραφήθηκε σε μία συναυλία φιλανθρωπικού σκοπού, η οποία πραγματοποιήθηκε προς βοήθεια των φοιτητών κατά του πολέμου της Καμπότζης. Ακολούθησε το, επίσης χρυσό, "Steppenwolf 7",[8] μετά την κυκλοφορία του οποίου ο Μπάιρομ αποχώρησε, δίνοντας την θέση του στον Κεντ Χένρι, ενώ τον Σεντ Νίκολας αντικατέστησε ο Τζορτζ Μπιόντο.
Στις αρχές του 1972, το συγκρότημα πέρασε στον πάγο όταν ο Κέι αποφάσισε να ασχοληθεί με την προσωπική του καριέρα, κυκλοφορώντας το άλμπουμ "Forgotten Songs And Unsung Heroes".[9]
Οι Steppenwolf επανήλθαν το 1974 με το άλμπουμ "Slow Flux", το οποίο ηχογραφήθηκε μετά από μία ευρωπαϊκή περιοδεία που είχε ως σκοπό να είναι η τελευταία τους. Το σινγκλ "Straight Shootin' Woman" μπήκε στο αμερικάνικο Top-30 και υπήρξε η τελευταία μεγάλη επιτυχία τους.[10]
Την σύνθεση του συγκροτήματος αποτελούσαν ο Κέι, ο Μπιόντο, ο ΜακΤζον, ο Έντμοντον και ο κιθαρίστας Μπόμπι Κόχραν, με τον κιμπορντίστα Άντι Τσάπιν να αντικαθιστά τον ΜακΤζον για το άλμπουμ "Hour of the Wolf" του 1975.[11] Πριν την κυκλοφορία του δίσκου, ο Τσάπιν έδωσε την θέση του στον Γουέιν Κουκ και ο δίσκος δεν κατάφερε να μπει στο Top-100 του Billboard, κυρίως λόγω της χρεοκοπίας της δισκογραφικής εταιρείας "Mums Records".
Το 1977, κυκλοφόρησαν τον δίσκο "Skullduggery", πριν αποχωρήσει ο Κέι για να επικεντρωθεί στην προσωπική του καριέρα.[12] Το συγκρότημα αναδημιουργήθηκε με βασικό κομμάτι τον Σεντ Νίκολας, αφού στην συγκεκριμένη επανένωση δεν συμπεριλήφθηκε ο Κέι. Την σύνθεση του σχήματος συμπλήρωσε ο ντράμερ Φράνκι Μπανάλι, μετέπειτα μέλος των Quiet Riot και W.A.S.P..[13]
Το 1981, οι Steppenwolf επανήλθαν στο προσκήνιο με τον Κέι στα φωνητικά, τον Μάικλ Πάλμερ στην κιθάρα, τον Τσαντ Πίρι στο μπάσο, τον Μπρετ Ταγκλ στα πλήκτρα και τον Στιβ Πάλμερ στα τύμπανα. Το συγκρότημα περιόδευσε σε όλο τον κόσμο και ηχογράφησε τον δίσκο "Live in London".[14] Στο σχήμα εντάχθηκε ο μπασίστας Γουέλτον Γκάιτ και ο κιμπορντίστας Μάικλ Γουίλκ, ηχογραφώντας το άλμπουμ "Wolftracks"
Ακολούθησαν τα "Paradox", "Rock & Roll Rebels" και "Rise & Shine" μέχρι το 1990, όταν και οι Steppenwolf σταμάτησαν να ηχογραφούν. Το συγκρότημα συνέχισε να περιοδεύει κατά καιρούς, με την σύνθεση των Τζον Κέι (φωνητικά, κιθάρα), Ντάνι Τζόνσον (κιθάρα), Μάικλ Γουίλκ (πλήκτρα) και Ρον Χαρστ (τύμπανα), να σταθεροποιείται από το 1996 και έπειτα και τον μπασίστα Γκάρι Λινκ να προστίθεται το 2009.[15]
πηγη
Ο Κέι είναι το μοναδικό μέλος της αρχικής σύνθεσης του συγκροτήματος που συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Βιογραφία
Ο Τζον Κέι ήταν μέλος των Jack London & the Sparrows από το Τορόντο, μαζί με τον κιθαρίστα Μάικλ Μόναρτς, τον μπασίστα Ράστον Μορίβ, τον κιμπορντίστα Γκόλντι ΜακΤζον και το ντράμερ Τζέρι Έντμοντον. Το συγκεκριμένο συγκρότημα κυκλοφόρησε δύο σινγκλ μέσω της CBS Records το 1966, τα "Tomorrow's Ship" και "Green Bottle Lover".[1]Το 1967, οι The Sparrows μετονομάστηκαν σε Steppenwolf παίρνοντας το όνομα τους από νουβέλα του Έρμαν Έσσε.[2] Κυκλοφόρησαν το σινγκλ "Twisted" ως προσωπική δουλειά του Κέι, πριν ενταχθεί στο συγκρότημα ο μπασίστας Τζον Ράσελ Μόργκαν.[3]
Ακολούθησε ο δίσκος "The Second", που έγινε επίσης χρυσός, με την βοήθεια του σινγκλ "Magic Carpet Ride" που έφθασε στο # 3 του Billboard.[5] Στα μέσα του 1969, οι Μόναρτς και Ράσελ αποχώρησαν από το συγκρότημα, δίνοντας τις θέσεις τους στον κιθαρίστα Λάρι Μπάιρομ και τον μπασίστα Νικ Σεντ Νίκολας. Η νέα σύνθεση ηχογράφησε το άλμπουμ "At Your Birthday Party" με το επιτυχημένο σινγκλ "Rock Me".[6]
Το άλμπουμ "Monster" παρουσίασε στιχουργικό περιεχόμενο που είχε να κάνει με διάφορα θέματα της εποχής, όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ.[7] Αυτός ήταν ο πρώτος τους δίσκος που δεν κατάφερε να μπει στο αμερικάνικο Top-10, αν και έγινε χρυσός.
Το ζωντανά ηχογραφημένο "Steppenwolf Live" του 1970 ηχογραφήθηκε σε μία συναυλία φιλανθρωπικού σκοπού, η οποία πραγματοποιήθηκε προς βοήθεια των φοιτητών κατά του πολέμου της Καμπότζης. Ακολούθησε το, επίσης χρυσό, "Steppenwolf 7",[8] μετά την κυκλοφορία του οποίου ο Μπάιρομ αποχώρησε, δίνοντας την θέση του στον Κεντ Χένρι, ενώ τον Σεντ Νίκολας αντικατέστησε ο Τζορτζ Μπιόντο.
Στις αρχές του 1972, το συγκρότημα πέρασε στον πάγο όταν ο Κέι αποφάσισε να ασχοληθεί με την προσωπική του καριέρα, κυκλοφορώντας το άλμπουμ "Forgotten Songs And Unsung Heroes".[9]
Οι Steppenwolf επανήλθαν το 1974 με το άλμπουμ "Slow Flux", το οποίο ηχογραφήθηκε μετά από μία ευρωπαϊκή περιοδεία που είχε ως σκοπό να είναι η τελευταία τους. Το σινγκλ "Straight Shootin' Woman" μπήκε στο αμερικάνικο Top-30 και υπήρξε η τελευταία μεγάλη επιτυχία τους.[10]
Το 1977, κυκλοφόρησαν τον δίσκο "Skullduggery", πριν αποχωρήσει ο Κέι για να επικεντρωθεί στην προσωπική του καριέρα.[12] Το συγκρότημα αναδημιουργήθηκε με βασικό κομμάτι τον Σεντ Νίκολας, αφού στην συγκεκριμένη επανένωση δεν συμπεριλήφθηκε ο Κέι. Την σύνθεση του σχήματος συμπλήρωσε ο ντράμερ Φράνκι Μπανάλι, μετέπειτα μέλος των Quiet Riot και W.A.S.P..[13]
Το 1981, οι Steppenwolf επανήλθαν στο προσκήνιο με τον Κέι στα φωνητικά, τον Μάικλ Πάλμερ στην κιθάρα, τον Τσαντ Πίρι στο μπάσο, τον Μπρετ Ταγκλ στα πλήκτρα και τον Στιβ Πάλμερ στα τύμπανα. Το συγκρότημα περιόδευσε σε όλο τον κόσμο και ηχογράφησε τον δίσκο "Live in London".[14] Στο σχήμα εντάχθηκε ο μπασίστας Γουέλτον Γκάιτ και ο κιμπορντίστας Μάικλ Γουίλκ, ηχογραφώντας το άλμπουμ "Wolftracks"
Ακολούθησαν τα "Paradox", "Rock & Roll Rebels" και "Rise & Shine" μέχρι το 1990, όταν και οι Steppenwolf σταμάτησαν να ηχογραφούν. Το συγκρότημα συνέχισε να περιοδεύει κατά καιρούς, με την σύνθεση των Τζον Κέι (φωνητικά, κιθάρα), Ντάνι Τζόνσον (κιθάρα), Μάικλ Γουίλκ (πλήκτρα) και Ρον Χαρστ (τύμπανα), να σταθεροποιείται από το 1996 και έπειτα και τον μπασίστα Γκάρι Λινκ να προστίθεται το 2009.[15]
Δισκογραφία
- Στούντιο ηχογραφήσεις
Έτος | Άλμπουμ | ΗΠΑ [16] | Καναδάς [17] | Βράβευση [18] |
---|---|---|---|---|
1968 | Steppenwolf | 6 | 1 | Χρυσός |
1968 | The Second | 3 | 2 | Χρυσός |
1969 | At Your Birthday Party | 7 | 12 | |
1969 | Monster | 17 | 11 | Χρυσός |
1970 | Steppenwolf 7 | 19 | 14 | Χρυσός |
1971 | For Ladies Only | 54 | - | |
1974 | Slow Flux | 47 | - | |
1975 | Hour of the Wolf | 155 | - | |
1976 | Skullduggery | - | - | |
1982 | Wolftracks | - | - | |
1984 | Paradox | - | - | |
1987 | Rock & Roll Rebels | 171 | - | |
1990 | Rise & Shine | - | - |
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια