Soundgarden

Οι Soundgarden είναι αμερικάνικο ροκ συγκρότημα το οποίο δημιουργήθηκε στο Σιάτλ το 1984, από τον τραγουδιστή Κρις Κορνέλ, τον κιθαρίστα Κιμ Τάγιλ και τον μπασίστα Χίρο Γιαμαμότο.
Αποτέλεσαν ένα από τα σημαντικότερα ονόματα του μουσικού κινήματος του grunge, όντας το πρώτο συγκρότημα του είδους που υπέγραψε σε μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, την "A&M Records", το 1988.
Η μεγαλύτερη τους επιτυχία ήλθε με τον δίσκο "Superunknown" το 1994, ο οποίος ανέβηκε στην κορυφή του Billboard στις Ηνωμένες Πολιτείες και περιείχε τα σινγκλ "Black Hole Sun" και "Spoonman", τα οποία κέρδισαν βραβείο Γκράμι.
Το 1997, οι Soundgarden διαλύθηκαν, για να επανενωθούν τελικά το 2010, κυκλοφορώντας το άλμπουμ "King Animal" δύο χρόνια αργότερα.

Βιογραφία

Τα πρώτα χρόνια

Το συγκρότημα σχηματίστηκε από τους Κορνέλ, Τάγιλ και Γιαμαμότο, με τον πρώτο εξ αυτών να αναλαμβάνει αρχικά και τα τύμπανα εκτός των φωνητικών. Ο Γιαμαμότο και ο Κορνέλ είχαν συνεργαστεί σε διάφορα συγκροτήματα παίζοντας διασκευές, πριν σχηματίσουν το αρχικό τρίο των Soundgarden, παίρνοντας το όνομα τους από ένα γλυπτό της πόλης που διέμεναν. Ο ντράμερ Σκοτ Σάντκουιστ έγινε μέλος του σχήματος, πριν αντικατασταθεί στα τέλη του 1986 από τον Ματ Κάμερον.^[1] Την επόμενη διετία, το συγκρότημα ανέβασε σταδιακά την δημοτικότητα του σε τοπικό επίπεδο με πολύ συχνές ζωντανές εμφανίσεις.
Οι Soundgarden υπέγραψαν στην δισκογραφική εταιρεία "Sub Pop" το καλοκαίρι του 1987 και κυκλοφόρησαν το σινγκλ "Hunted Down",^[2] πριν συνεχίσουν με το ΕΡ "Screaming Life" τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία, μαζί με το ΕΡ "Fopp" του 1988,^[3] ανέβασαν την δημοτικότητα των Soundgarden, οι οποίοι υπέγραψαν στην "SST" για το άλμπουμ "Ultramega OK".^[4] Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 31 Οκτωβρίου 1988 και έλαβε θετικές κριτικές από τα έντυπα του σκληρού ήχου.

Ο Κρις Κορνέλ

Το συγκρότημα αποφάσισε να υπογράψει σε μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, κυκλοφορώντας μέσω της "A&M Records" το "Louder Than Love" τον Σεπτέμβριο του 1989.^[5] Μία αρχική επιτυχία ήλθε προς το στρατόπεδο των Soundgarden, αφού ο δίσκος σκαρφάλωσε ως το # 108 των τσαρτ του Billboard και έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο Γκράμι. Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, ο Γιαμαμότο αποχώρησε για να επιστρέψει στις σπουδές του και αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον πρώην κιθαρίστα των Nirvana, Τζέισον Έβερμαν και στην συνέχεια από τον Μπεν Σέπερντ, στις αρχές του 1990.^[6]

Επιτυχία

Ο τρίτος τους δίσκος με τίτλο "Badmotorfinger" ανέβηκε στο # 39 αλλά επισκιάστηκε από την απρόσμενη επιτυχία του "Nevermind" των Nirvana, το οποίο κυκλοφόρησε τον ίδιο μήνα.^[7] Οι πωλήσεις του άλμπουμ ανέβηκαν ακόμη περισσότερο μετά την περιοδεία τους με τους Guns N' Roses, πριν εκτιναχθούν με την έκρηξη του grunge. Το ίδιο διάστημα, οι Κορνέλ και Κάμερον συνεργάστηκαν με μέλη των Pearl Jam για τους Temple of the Dog, τιμώντας την μνήμη του τραγουδιστή Άντριου Γουντ των Mother Love Bone.^[8] Ο ομώνυμος δίσκος ανέβηκε στην πέμπτη θέση των αμερικάνικων τσαρτ και ανέβασε περαιτέρω την δημοτικότητα τους.
Το "Superunknown" του 1994 ανέβηκε στο # 1 στις Ηνωμένες Πολιτείες από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του και βραβεύθηκε ως πενταπλά πλατινένιο.^[9] Το άλμπουμ κέρδισε δύο βραβεία Γκράμι για τα σινγκλ "Black Hole Sun" και "Spoonman".^[10] Παρ' όλα αυτά, κατά την ευρωπαϊκή τους περιοδεία, κατακρίθηκαν ως απαθείς και απόμακροι, δημιουργώντας φήμες ότι το συγκρότημα δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στις ζωντανές του εμφανίσεις.^[11]
Οι Soundgarden επέστρεψαν με το "Down on the Upside", το οποίο έφθασε ως το # 2.^[12] Παρά τις αρχικά μεγάλες πωλήσεις του, το άλμπουμ δεν περιείχε ένα πολύ επιτυχημένο σινγκλ, δεχόμενο πλήγμα από την παρακμή του grunge. Το συγκρότημα διατήρησε ένα φανατικό κοινό, με το άλμπουμ να φτάνει τελικά σε επίπεδο πλατινένιου δίσκου, ενώ οι ίδιοι εμφανίστηκαν ως πρώτο όνομα στο φεστιβάλ "Lollapalooza",^[13] αλλά δεν κατάφεραν να πλησιάσουν την επιτυχία του προηγούμενου τους άλμπουμ. Μετά το τέλος της περιοδείας για τον δίσκο, οι Soundgarden ανακοίνωσαν την διάλυση τους στις 9 Απριλίου 1997.^[14]

Τα χρόνια της διάλυσης

Ο Ματ Κάμερον σε συναυλία

Κατά την διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, ο Κορνέλ ηχογράφησε τρεις προσωπικούς δίσκους, ενώ συμμετείχε και στους Audioslave με πρώην μέλη των Rage Against the Machine. Ο Κάμερον περιόδευσε με το πρότζεκτ Wellwater Conspiracy και συνεργάστηκε με ονόματα όπως οι The Smashing Pumpkins και οι Pearl Jam.^[15] Ο Τάγιλ συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως ο Κάμερον, ο Ντέιβ Γκρολ, ο Στιβ Φισκ και το τρίο Boris. Ο Σέπερντ συμμετείχε στους Wellwater Conspiracy και συνεργάστηκε με τον Μαρκ Φλάνεγκαν των Screaming Trees.

Επανένωση

Το συγκρότημα ανακοίνωσε την επανένωση του το 2010 για μερικές ζωντανές εμφανίσεις, μεταξύ αυτών και στο φεστιβάλ "Lollapalooza", ενώ κυκλοφόρησαν την συλλογή "Telephantasm".^[16] Ακολούθησε το ζωντανά ηχογραφημένο "Live on I-5", το πρώτο της καριέρας τους, ηχογραφημένο το 1996.^[17]
Η επιστροφή τους στην δισκογραφία πραγματοποιήθηκε με το άλμπουμ "King Animal" στις 13 Νοεμβρίου 2012, το οποίο σκαρφάλωσε στην πέμπτη θέση του Billboard.^[18] Το συγκρότημα πραγματοποίησε την περιοδεία για την προώθηση του μέσα στο 2013, με τον Κάμερον να μην μπορεί να συνεργαστεί μαζί τους στα τέλη της χρονιάς λόγω υποχρεώσεων με τους Pearl Jam, δίνοντας προσωρινά την θέση του στον Ματ Τσάμπερλεν για κάποιες συναυλίες.^[19]
Το 2014, γιόρτασαν την εικοστή επέτειο της κυκλοφορίας του "Superunknown" με την έκδοση ενός box-set με τίτλο "Echo of Miles: Scattered Tracks Across the Path".

Δισκογραφία

Στούντιο ηχογραφήσεις

Έτος	Άλμπουμ	ΗΠΑ [20]	Αυστραλία [21]	Νέα Ζηλανδία [22]	Καναδάς [23]	Αυστρία [24]	Αγγλία [25]	Βράβευση [26]
1988	Ultramega OK	-	-	-	-	-	-
1989	Louder Than Love	108	-	-	-	-	-
1991	Badmotorfinger	39	-	16	50	-	39	2 x πλατινένιος
1994	Superunknown	1	1	1	2	19	4	5 x πλατινένιος
1996	Down on the Upside	2	1	1	4	12	7	Πλατινένιος
2012	King Animal	5	6	4	6	19	21

Συλλογές

Screaming Life/Fopp (1990) A-Sides (1997) Telephantasm (2010) The Classic Album Selection (2012) Echo of Miles: Scattered Tracks Across the Path (2014)

Ζωντανές ηχογραφήσεις

• Live on I-5 (2011)

πηγη