Mr. Big

Οι Mr. Big είναι αμερικάνικο hard rock συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1988 στο Λος Άντζελες. Είναι γνωστοί για την εξαιρετική τεχνική και την μουσικότητα τους. Το απόγειο της εμπορικής τους επιτυχίας ήλθε στις αρχές της δεκαετίας του '90 με το άλμπουμ "Lean into It" και την # 1 επιτυχία "To Be with You". Από εκεί και έπειτα, συνέχισαν να κυκλοφορούν δίσκους ανά τακτά χρονικά διαστήματα, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία στην Ιαπωνία, μέχρι την διάλυση τους το 2002.
Το συγκρότημα επανενώθηκε το 2009, ηχογραφώντας νέα άλμπουμ και περιοδεύοντας σε όλο τον κόσμο.

Βιογραφία

Επιτυχία και παρακμή

Οι Mr. Big σχηματίστηκαν στα τέλη του 1988 από τον τραγουδιστή Έρικ Μάρτιν και τον μπασίστα Μπίλι Σίχαν. Μετά από πρόταση του παραγωγού Τεντ Τέμπλμαν, εντάχθηκε στο συγκρότημα ο κιθαρίστας Πολ Γκίλμπερτ, ενώ ο Σίχαν πρότεινε στον Πατ Τόρπι των Impellitteri να αναλάβει τα τύμπανα, ολοκληρώνοντας την σύνθεση του σχήματος.
Ο πρώτος τους δίσκος, με την ονομασία "Mr. Big", κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1989 μέσω της "Atlantic", ανεβαίνοντας στο # 46 του Billboard. Για την προώθηση του δίσκου, περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Άπω Ανατολή μαζί με τους Rush.^[1]

Οι Mr. Big το 1992

Για να ικανοποιήσουν την μεγάλη ζήτηση στην Ιαπωνία, κυκλοφόρησαν το ζωντανά ηχογραφημένο ΕΡ "Live! Raw Like Sushi" στην χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου, από τις εμφανίσεις τους τον Ιούνιο του 1990.^[2] Το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο για την ηχογράφηση του "Lean into It", το οποίο κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1991, φθάνοντας στο # 15 του Billboard, ωθούμενο από την # 1 επιτυχία, "To Be with You",^[3] τραγούδι που έφθασε και στην τρίτη θέση των βρετανικών τσαρτ, ενώ το "Just Take My Heart" μπήκε και αυτό στο Top-20 των αμερικάνικων τσαρτ. Κατά την βρετανική περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, ηχογραφήθηκε το "Mr. Big Live", ενώ οι Mr. Big ξεκίνησαν την σύνθεση κομματιών για τον επόμενο τους δίσκο.
Το 1993, κυκλοφόρησε το "Bump Ahead" με μικρότερη επιτυχία σε σχέση με τον προκάτοχο του και το συγκρότημα περιόδευσε στην Μεγάλη Βρετανία με τους Forgodsake να ανοίγουν τις εμφανίσεις τους. Κατά την διάρκεια αυτής της περιοδείας, έπαιξαν τρεις συναυλίες στο Στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου ως support των Aerosmith.^[4]
Το "Hey Man" κυκλοφόρησε το 1996, με την δημοτικότητα του συγκροτήματος να παραμένει σε υψηλό επίπεδο μόνο στην Ιαπωνία, αφού η αλλαγή στον ήχο της hard rock μουσικής κατά την δεκαετία του '90, μείωσε την εμπορικότητα των Mr. Big στην Ευρώπη και την Αμερική.^[5] Η κατάσταση αυτή, ώθησε το συγκρότημα να περιοδεύει συχνότερα στην Ασία και πιο σπάνια στην πατρίδα του. Ο ζωντανά ηχογραφημένος δίσκος "Live at Budokan" εκδόθηκε μόνο στην Ιαπωνία, ενώ τα μέλη του συγκροτήματος ασχολούνταν με τα προσωπικά τους πρότζεκτ, βάζοντας τους Mr. Big στον πάγο μέχρι το 1999, όταν ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Γκίλμπερτ και η αντικατάσταση του από τον Ρίτσι Κότζεν.^[6]
Πρώτη κυκλοφορία της νέας σύνθεσης ήταν το άλμπουμ "Get Over It", το οποίο έφθασε στην πέμπτη θέση των ιαπωνικών τσαρτ. Ακολούθησε το "Actual Size" το 2001 σε παραγωγή του Ρίτσι Ζίτο, αλλά αμέσως μετά ο Τόρπι εκδήλωσε την επιθυμία του να αποχωρήσει από το συγκρότημα, οδηγώντας τους Mr. Big στην διάλυση μετά από μία αποχαιρετιστήρια περιοδεία στην Ιαπωνία.^[7]

Επανένωση

Στις 13 Μαΐου 2008, η σύνθεση των Γκίμλπερτ, Τόρπι, Σίχαν και Κότζεν βρέθηκε επί σκηνής στο "House Of Blues" του Λος Άντζελες, παίζοντας το "Daddy, Brother, Lover, Little Boy" και την διασκευή στο "30 Days In The Hole" των Humble Pie.^[8] Λίγες ημέρες αργότερα, αποφάσισαν να επικοινωνήσουν με τον Έρικ Μάρτιν για μία επανένωση της αρχικής σύνθεσης των Mr. Big. Η επίσημη ανακοίνωση της αναδημιουργίας του συγκροτήματος ήλθε στις 1 Φεβρουαρίου 2009, με σκοπό τον εορτασμό της εικοστής επετείου του πρώτου τους δίσκου. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους περιόδευσαν στην Ιαπωνία και τρεις μήνες αργότερα έδωσαν την πρώτη τους συναυλία εκτός Ιαπωνίας στο Ταλίν της Εσθονίας.
Τον Σεπτέμβριο του 2010, ηχογράφησαν τον δίσκο "What If...", ο οποίος κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς και στον υπόλοιπο κόσμο τον Ιανουάριο του 2011.^[9] Για την προώθηση του άλμπουμ, περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, συμμετέχοντας και στο "Download Festival", τον Ιούνιο του 2011.^[10]
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2014, κυκλοφόρησε το όγδοο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο "...The Stories We Could Tell", μπαίνοντας στο Billboard 200 για πρώτη φορά μετά το 1993.^[11] Ο Τόρπι διαγνώστηκε με τη νόσο του Πάρκινσον και δεν μπορούσε να παίξει στον δίσκο, αλλά χρησιμοποίησε drum machine, ενώ για την περιοδεία του δίσκου τα τύμπανα ανέλαβε ο Ματ Σταρ, από το προσωπικό σχήμα του Έις Φρίλι.^[12]

Δισκογραφία

Στούντιο ηχογραφήσεις

Έτος	Άλμπουμ	Η.Π.Α. [13]	Γερμανία [14]	Ιαπωνία [15]	Βρετανία [16]
1989	Mr. Big	46	-	22	60
1991	Lean into It	15	9	6	28
1993	Bump Ahead	82	39	4	61
1996	Hey Man	-	74	1	-
2000	Get Over It	-	-	5	-
2001	Actual Size	-	-	5	-
2011	What If...	-	50	7	117
2014	...The Stories We Could Tell	158	93	6	-

Ζωντανές ηχογραφήσεις Raw Like Sushi (1990) Mr. Big Live (1992) Raw Like Sushi II (1992) Japandemonium: Raw Like Sushi 3 (1994) Channel V at the Hard Rock Live (1996) Live at Budokan (1997) In Japan (2002) Back To Budokan (2009) Live from the Living Room (2011) Raw Like Sushi 100 (2012)

Συλλογές Big Bigger Biggest: Greatest Hits (1996) Deep Cuts: The Best of the Ballads (2000) Greatest Hits (2004) Next Time Around: Best of Mr. Big (2009)

πηγη