Όταν το metal διασκεύασε το punk
Για τους πρώτους έγραψε τραγούδι, των δεύτερων τραγούδι διασκεύασε. Ενδεικτικές είναι ακόμη συνεργασίες μουσικών σε πρότζεκτ σαν τους Neurotic Outsiders, με μέλη των Sex Pistols και Guns n Roses αλλά και τα πανκ σχήματα που έκαναν μουσικοί σαν τον Michael Monroe, τους Demolition 23, στην ανάπαυλα των προσωπικών δουλειών ή όσο τα αρχικά τους σχήματα (Hanoi rocks) ήταν σε προσωρινή νάρκη.
Για να πείσουμε τους δύσπιστους συγκεντρώσαμε εδώ μερικές από τις πιο γνωστές αν και όχι πάντα τόσο επιτυχημένες διασκευές, που δείχνουν στην συνειδητή σχέση του punk με το heavy metal, ιδιώματα και τα δύο λευκών κατά βάση μικροαστών που απαιτούσαν να ακουστούν σε μια ασφυκτική εργασιακά και οικονομικά κοινωνία.
Metallica – So What (Anti-Nowhere League)
Σπάνια ένα τραγούδι αποκτά ακόμη μεγαλύτερη ένταση και ένα σχήμα το οικειοποιείται όσο πολύ όσο οι Metallica το «So what».. Γεμάτο απέχθεια, σεξουαλική διαστροφή, προσβολή και αναίδεια το «So What” ταιριάζει απόλυτα στον οργισμένο Hetfield που πραγματικά το κάνει δικό του.
Motorhead – God save the queen (Sex Pistols)
Μουσικά δεν προσφέρει τίποτα, ουσιαστικά όμως είναι απόλαυση να ακούς τον Lemmy να μεταφέρει το ειρωνικό μήνυμα των Sex Pistols σχεδόν είκοσι τέσσερα χρόνια μετά εξίσου πειστικά με την ορμή του εικοσάρη. Από το We are Motorhead του 2000.
Fear Factory – Millenium (Killing Joke)
Χωρίς να είναι καθαρόαιμο punk, περισσότερο ποστ ροκ, οι KILLING JOKE διασκευάζονται από ένα εξίσου σκεπτόμενο, σκοτεινό σχήμα τους industrial metalers Fear Factory σε μαι σκοτεινή ελεγεία για την χιλιετία…. από δύο σχήματα που χάραξαν το δικό τους δρόμο ο έκαστος στο είδος του.
Sepultura – The hunt (New Model Army)
Οι ΝΜΑ είναι το post punk σχήμα που λάτρεψαν οι μεταλάδες, πανκς , ροκερς και οι Sepultura με την γνωστή κοινωνική τους ευαισθησία διασκεύασαν τέλεια μεταφέροντας το μίσος για τους εμπόρους ναρκωτικών με το γνωστό πολεμικό τους τρόπο. Επιθετικότερο μεταλλικότερο του πρωτότυπου, αλλά εξίσου δυνατό, ένας κάλεσμα στα όπλα κατά της κάθε είδους εξάρτησης.
Napalm Death – Nazi Punks Fuck Off (originally by Dead Kennedys)
Από τους βασιλιάδες του βρετανικού grindcore, μια διασκευή που μόνο χαρά μπορεί να φέρει στα αυτιά του Jello biafra μιας και περιέχει όλο το μίσος του για τους λευκούς υπερασπιστές του τίποτα, μέσα σε μόλις 1΄27. Δύο σχήματα με βαθιά πολιτικοποιημένη στάση που άγγιξαν πολύ κόσμο αρνούμενοι να συμβιβαστούν.
Slayer – Sick Boy (GBH)
Η δυναμική τους και ο όγκος τους δίνουν άλλη αίσθηση σε ένα τραγούδι από ενα από τα σχήματα που κατηγορήθηκαν για περισσότερο metal από punk στην μουσική τους, τους GBH. Οι Slayer αποτίουν φόρο τιμής στις επιρροές τους με το Sick boy και συνολικά το άλμπουμ πανκ διασκευών του 1996 Undisputed Attitude.
Pantera – The Badge (Poison Idea)
Η Hardcore σκηνή απετέλεσε μαζί με τους Kiss και τους Rush πηγές έμπνευσης για πολλά Αμερικάνικα metal σχήματα. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την διασκευή των Pantera στο «The Badge” από το soundtrack της ταινίας «Το Κοράκι» του 1994,of the Crow με την αντι αστυνομική αίσθηση του να φανατίζει τον Αnselmo.
Soundgarden – I Don’t Care About You (Fear)
Η grunge σκηνή φέρει στα καρώ βαμβακερά πουκάμισα της τα σημάδια από τις πανκ και hardcore συναυλίες. Αυτές τις επιρροές τιμούν και οι Soundgarden στη διασκευή των Fear με έναν πιο μελωδικό τρόπο από ο,τι μας είχαν συνηθίσει οι LA punks Fear.
Soulfly – Ain’t No Feeble Bastard (Discharge)
Αγγλικό punk metal παιγμένο με τσαμπουκά του δρόμου, από τον μόνιμα οργισμένο Καβαλέρα. Το τίποτα των βρετανικών εργατικών συνοικιών συναντά το τίποτα των βραζιλιάνικων παραγκουπόλεων δίνοντας μαζί το υψωμένο μεσαίο δάχτυλο στον κουστουμαρισμένο κύριο που κοιτάζει με απέχθεια μοικάνες και μαλλιάδες.
Megadeth- Motley Crue -Anarchy In The UK (Sex Pistols)
Διασκευή από τον ένρινο Μustaine στον ένρινο Johnny Rotten σε ένα τραγούδι που σημάδεψε γενιές, με πιο μεταλλικό ήχο, που απλά δείχνει οτι τα σύνορα της επανάστασης είναι κοινά είτε το παραισθησιογόνο είναι η ηρωίνη είτε η κόλλα και η βενζίνη. To 1987, όταν το τραγουδούσε δεν είχε ξαναβρεί ακόμα τον Χριστό.
Κανείς δεν περίμενε οι Motley Crue να κάνουν μια διασκευή σε αυτό το τραγούδι πιθανώς ούτε και οι ίδιοι. Όμως όσο και να ενοχλεί τους οπαδούς του αμερικάνικου ήχου πετυχαίνουν ακόμα και με τον σε κακή μέρα Vince Neιl να δείξουν ότι είναι παιδιά του δρόμου και να κάνουν ένα πανκ ύμνο, ύμνο του στριπ τιζ μπαρ… Από τη συλλογή Decade of decadence του 1991.
Guns N’ Roses – Down On The Farm (UK Subs)
Δεν αρνήθηκαν ποτέ τις πανκ ρίζες τους οι GnR, όντας παιδιά του πεζοδρομίου έστω και του πεζοδρομίου του sunset strip. Η διασκευή δεν τα καταφέρνει καλά αλλά σημασία έχει η πρόθεση. Ίσως η πιο αδύναμη στιγμή του The Spaghetti Incident? Στο ίδιο άλμπουμ συναντάμε και την διασκευή στους Dead boys στο aint it fun με την βοήθεια του Michael Monroe των Hanoi rocks στα φωνητικά.
πηγη
About Unknown
Δεν υπάρχουν σχόλια