Green Day

Οι Green Day (προφέρεται Γκριν Ντέι, σημαίνει Πράσινη Μέρα) είναι αμερικάνικο πανκ ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1987 στην Καλιφόρνια με αρχικό όνομα Sweet Children. Το συγκρότημα αποτελούσαν αρχικά ο Μπίλι Τζο Άρμστρονγκ (φωνητικά, κιθάρα), o Μάικ Ντερντ (μπάσο, βοηθητικά φωνητικά) και ο Τζον Κιφμέγιερ ή Αλ Σομπράντε (ντραμς, βοηθητικά φωνητικά). Το 1990, και με την αποχώρηση του Κιφμέγιερ και την προσχώρηση του Τρε Κουλ, άλλαξαν το όνομά τους σε Green Day. Το Σεπτέμβριο του 2012, ο Άρμστρονγκ ανακοίνωσε πως ο Τζέσον Γουάιτ είναι μέλος του συγκροτήματος, αφού έχει υπάρξει κιθαρίστας στις περιοδείες για 13 χρόνια.
Ήταν μέλη της πανκ ροκ σκηνής της 924 Gilman Street στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια. Οι "πρώιμες" κυκλοφορίες τους ήταν από την ανεξάρτητη εταιρεία Lookout!Records. Καμία από εκείνες τις κυκλοφορίες δεν έγινε ευρέως γνωστή, άρα ούτε και το συγκρότημα. Ώσπου ήρθε το άλμπουμ "Dookie" το 1994, στο οποίο οφείλεται η επιτυχία των Green Day.

Από τότε, οι Green Day έγιναν ευρέως γνωστοί μαζί με τις άλλες Καλιφορνέζικες μπάντες The Offspring και Rancid, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα τρία άλμπουμ που ακολούθησαν το "Dookie", "Insomniac", "Nimrod" και "Warning", δεν είχαν την επιτυχία του "Dookie", αλλά θεωρήθηκαν αρκετά καλά. Η "ροκ όπερα", "American Idiot", που κυκλοφόρησε το 2004, κατάφερε να ελκύσει και νεαρότερο κοινό και πούλησε 10 εκατομμύρια CD στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η μπάντα υπολογίζεται να έχει πουλήσει πάνω από 65 εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον κόσμο, με τα 25 εκατομμύρια να έχουν πουληθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ έχουν κερδίσει πέντε Βραβεία Γκράμι: Καλύτερο Άλμπουμ Εναλλακτικής Μουσικής για το Dookie, Καλύτερο Ροκ Άλμπουμ για το American Idiot, Δίσκος της Χρονιάς για το τραγούδι Boulevard of Broken Dreams, Καλύτερο Ροκ Άλμπουμ για δεύτερη φορά για το 21st Century Breakdown και Καλύτερη Μουσική Παράσταση για το American Idiot: The Original Broadway Cast Recording.

Ιστορία

Διαμόρφωση και Τα Χρόνια στην Lookout! (1987-1993)

Το 1987, δύο παιδικοί φίλοι, ο Μπίλι Τζο Άρμστρονγκ και ο Μάικ Ντερντ (και οι δύο 15 ετών) έφτιαξαν συγκρότημα δύο ατόμων που το ονόμασαν Sweet Children. Πρωτοέπαιξαν στις 17 Οκτωβρίου 1987 στο "Rod's Hickory Pit" στο Βαλέχο της Καλιφόρνια, όπου δούλευε η μητέρα του Μπίλι Τζο. Έκαναν λίγες ζωντανές εμφανίσεις, αλλά κατάφεραν να τραβήξουν το ενδιαφέρον της Skene, μιας δισκογραφικής εταιρίας από τη Μινεσότα των ΗΠΑ, για την οποία ηχογράφησαν κάποια τραγούδια που όμως δεν κυκλοφόρησαν ποτέ.
Στα τέλη του 1989 μπήκε στο συγκρότημα ο Τζον Κιφμάιερ (Επίσης γνωστός ως Αλ Σομπράντε) και έτσι το όνομα τους άλλαξε και έγινε Green Day (η ιδέα για το όνομα τους ήρθε όταν έβλεπαν όλοι μαζί στην τηλεόραση την παιδική σειρά Sesame Street). Πρωτοέπαιξαν ως Green Day στο Contra Costa College, ένα κολέγιο διετούς φοίτησης στο Σαν Πάμπλο, Καλιφόρνια, στο οποίο παρακολουθούσε μαθήματα ο Σομπράντε.
Λίγο αργότερα, ο Larry Livermore, ιδιοκτήτης της ανεξάρτητης εταιρείας Lookout!Records, ήταν σε ένα από τα σόου τους. Το συγκρότημα, όπως είπε, έπαιζε "Σαν τους Beatles στο Shea Stadium" και γι' αυτό φρόντισε να υπογράψει μαζί τους συμβόλαιο. Στα τέλη του 1989, κυκλοφόρησε το πρώτο τους EP "1,000 Hours" και γρήγορα το ακολούθησε το πρώτο τους άλμπουμ, "39/Smooth", στις αρχές του 1990. Το βιβλιαράκι με τους στίχους στο "39/Smooth" περιείχε ένα γράμμα που πιθανότατα ήταν από την I.R.S. Records, το οποίο έλεγε ότι η εταιρεία προσπάθησε να υπογράψει συμβόλαιο με το συγκρότημα. Περιείχε επίσης και το γράμμα-απάντηση του συγκροτήματος, το οποίο έλεγε ότι δεν δέχονταν και ότι θα έμεναν στην Lookout!Records, καθώς η I.R.S. Records ήταν "ξεπεσμένη".
Αργότερα εκείνο τον χρόνο ηχογράφησαν ακόμα δύο EP, "Slappy" και "Sweet Children", τα οποία περιείχαν και κάποια κομμάτια που είχαν ηχογραφήσει παλιότερα με την Skene!Records, μια εταιρεία στην Μινεάπολις. Το 1991, με την Lookout! κυκλοφόρησαν το 1,039/Smoothed Out Slappy Hours, μια συλλογή των προηγούμενων EP και LP. Στα τέλη του 1990, λίγο μετά την πρώτη τους περιοδεία, ο Σομπράντε αποφάσισε να πάει στο κολέγιο. Έτσι, ο ντράμερ της Lookout!, Τρε Κούλ, μπήκε στο συγκρότημα ως προσωρινός αντικαταστάτης του, αλλά όταν έγινε ξεκάθαρο ότι ο Σομπράντε δεν θα μπορούσε να είναι με το συγκρότημα συνεχώς, η παρουσία του Tré Cool έγινε μόνιμη.
Το συγκρότημα βρέθηκε σε περιοδεία το μεγαλύτερο μέρος του 1992 και 1993 και έδωσε κάποιες συναυλίες στην Ευρώπη. Το δεύτερο πλήρως ολοκληρωμένο άλμπουμ τους Kerplunk! πούλησε πάνω από 50.000 αντίτυπα στις ΗΠΑ, ποσοστό αρκετά μεγάλο για την ανεξάρτητη πανκ ροκ σκηνή του 1992.

Dookie (1994)

Η επιτυχία του Kerplunk τράβηξε το ενδιαφέρον μεγαλύτερων εταιρειών, οπότε το συγκρότημα άφησε φιλικά την Lookout! και υπέγραψε με την Reprise Records, αφού τράβηξαν την προσοχή του παραγωγού Rob Cavallo. Το ότι υπέγραψαν με την Reprise τους αντάμειψε με φοβερές πωλήσεις, όμως το μέχρι τότε κοινό τους άρχισε να τους κατακρίνει, επειδή πήραν έναν πιο εμπορικό δρόμο. Οι ίδιοι είχαν πει ότι δεν τους ενδιέφερε να συνεχίσουν να παίζουν πανκ, αλλά ήθελαν να κάνουν κάτι καινούργιο.
Τότε, οι Green Day ηχογράφησαν το Dookie με την βοήθεια του Rob Cavallo, παραγωγού μεταξύ άλλων των Αβρίλ Λαβίν, My Chemical Romance και Αλάνις Μορισέτ, το οποίο κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1994 και ηχογραφήθηκε σε 3 εβδομάδες. Το Dookie ήταν μια τεράστια επιτυχία, και τα τραγούδια "Longview", "Basket Case" και "When I Come Around" έπαιζαν στα ραδιόφωνα και στο MTV και όλα τους έφτασαν την #1 θέση στα Modern Rock Tracks Charts.
Εκείνον τον χρόνο, οι Green Day πήγαν σε μια περιοδεία με τον συγκρότημα Pansy Division. Επίσης, εκείνη την εποχή στο Lollappalooza Festival και στο Woodstock 1994, όπου και άρχισαν έναν λασποπόλεμο. Κατά την διάρκεια μιας συναυλίας, ένας φύλακας ασφαλείας μπέρδεψε τον Μάικ Ντερντ για κάποιον θαυμαστή που είχε ανέβει στην σκηνή και του έριξε μια μπουνιά, σπάζοντας του μρικά δόντια. Πάρα πολλοί είδαν την συναυλία τους στο Woodstock 1994 και έτσι η δημοσιότητα τους αυξήθηκε. Το 1995 κέρδισαν ένα Βραβείο Γκράμι για το Καλύτερο Εναλλακτικό Άλμπουμ και το συγκρότημα έβαλε υποψηφιότητα 9 κατηγορίες των Βραβείων MTV, μεταξύ των οποίων και ως Βίντεο Της Χρονιάς.

Αλλαγή ύφους (1995-2003)

Insomniac (1995)

Το τέταρτο άλμπουμ τους με τίτλο "Insomniac" κυκλοφόρησε το 1995 και, σύμφωνα με μια εκδοχή, πήρε αυτόν τον τίτλο, επειδή ο Μπίλι Τζο Άρμστρονγκ δεν μπορούσε να κοιμηθεί από το κλάμα του γιου του, Joseph, την εποχή που ηχογραφούσαν το άλμπουμ.
To κοινό υποδέχτηκε θερμά το νέο δίσκο, το ίδιο και τα μουσικά περιοδικά, απέσπασε καλές κριτικές και πούλησε 7 εκ. αντίτυπα στις ΗΠΑ. Ασφαλώς το Ιnsomniac δεν είχε την επιτυχία του Dookie. Mετα τις κριτικές που δέχτηκε για το ότι ήταν φανερά πιο σκοτεινός δίσκος, θεωρήθηκε σαν το ξεκίνημα της αλλαγής των Green Day, ενός από τα πιο επιτυχημένα και δημοφιλή συγκροτήματα της δεκαετίας. Ο δίσκος κέρδισε πολλές υποψηφιότητες για Βραβεία Γκράμι, MTV Video Music Awards, αλλά δεν κέρδισαν πουθενά.
Το συγκρότημα ακύρωσε την Ευρωπαϊκή του περιοδεία, υποστηρίζοντας πως ήταν κουρασμένοι από την διαρκή ενασχόληση τους με την μουσική. Το γεγονός αυτό προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα στους οπαδούς του συγκροτήματος, αφού από την μία τους καταλάβαιναν, αλλά από την άλλη απογοητεύτηκαν.

Nimrod (1997)

Mετά από 1 χρόνο ξεκούρασης, το 1997, αφού συνεργάζονται ξανά με τον Rob Cavallo, συμφωνούν πως πρέπει να αλλάξει ο ήχος τους και κυκλοφορούν το άλμπουμ "Nimrod". Έχοντας εντελώς διαφορετικό ύφος από τις προηγούμενες δουλειές τους, το άλμπουμ προκάλεσε διάφορα συναισθήματα στους φαν τους. Μέσα από αυτό τον δίσκο, οι φανς άκουσαν είδη μουσικής όπως pop-punk (που αργότερα συνδέθηκε με τους Green Day) και surf rock, ακούσματα δηλαδή πρωτόγνωρα. Το τραγούδι που έκανε τη διαφορά ήταν μια ακουστική μπαλάντα με τίτλο "Time of your life (Good Riddance)", που τους χάρισε ένα Video Music Award για το καλύτερο εναλλακτικό βιντεοκλίπ. Επίσης αυτό το τραγούδι ήταν το πιο δημοφιλές τραγούδι γάμου για το 2002.

Warning (2000)

Μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα αποχής, οι Green Day κυκλοφορούν το Warning, με σκοπό να δείξουν πως μπορούν ακόμα να κάνουν μουσική. Τό άλμπουμ όμως δεν αποδείχτηκε διαφορετικό, αφού ήταν στο ίδιο ύφος με το Nimrod. Οι κριτικές που δέχτηκε ήταν πολύ μέτριες, με την βαθμολογία του από τα μουσικά περιοδικά της εποχής να κυμαίνονται ανάμεσα στα 3-4/5. Η μετριότητα φάνηκε και στις πωλήσεις, αφού ενώ τα προηγούμενα άλμπουμς είχαν γίνει τουλάχιστον διπλά πλατινένια, το warning έγινε μόλις μια φορα χρυσο! Οι φαν απογοητεύτηκαν, το ίδιο και τα μέλη του συγκροτήματος. Ο δρόμος φαινόταν χωρίς επιστροφή και ήδη οι κακές γλώσσες είχαν ξεκινήσει να μιλάνε για κόντρες ανάμεσα στα μέλη, για κατηγορίες ευθυνών της μετριότητας του άλμπουμ του ενός στον άλλο, για αποχωρήσεις και ακόμα για διάλυση. Μετά την κυκλοφορία ενός best-of album, όλοι ήταν πλέον σίγουροι πως είχαν πέσει οι τίτλοι τέλους μιας δυνατής φιλίας και ενός από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα του '90.

Αmerican Idiot (2004)

Ακολούθησαν 4 χρόνια χωρίς καμία κίνηση στον χώρο της μουσικής. Το 2002 κυκλοφόρησε το Shenanigans, ένα άλμπουμ με τα ανέκδοτα b-sides και μετά κάναν μία περιοδεία με τους Blink 182, το Pop Disaster Tour. Τίποτα δεν ήταν πια σίγουρο και οι "Κασσανδρες" συνέχισαν να μιλάνε για διάλυση. Το καλοκαίρι του 2003, το συγκρότημα ξαναμπήκε στο στούντιο για να γράψουν και να ηχογραφήσουν νέο υλικό για το επερχόμενο άλμπουμ τους, που θα ονομαζόταν "Cigarettes and Valentines". Μόλις ολοκλήρωσαν 20 κομμάτια, ανακάλυψαν πως τα master tapes είχαν κλαπεί. Αν και απογοητευμένοι, ο Μπίλι Τζο Άρμστρονγκ, o Μάικ Ντερντ και ο Τρε Κουλ, αντί να ηχογραφήσουν τα κλεμμένα κομμάτια ξανά, αποφάσισαν να γράψουν νέα τραγούδια και να δημιουργήσουν ένα νέο άλμπουμ.
Το 2004 έγινε το δυναμικό come-back των Green Day. Το φαινόμενο American idiot κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2004, προκαλώντας πανικό στις τάξεις των φαν τους και γενικότερα στις τάξεις των εναλλακτικών ροκάδων. Άλλοι θεώρησαν το νέο άλμπουμ τεράστια επιτυχία και άλλοι θυσία του συγκροτήματος στον βωμό της δημοσιότητας και του χρήματος. Το άλμπουμ ήταν μια punk/rock όπερα, βασισμένη στην μίζερη ζωή ενός νεαρού πανκ που ζούσε σε μια προαστιακή γειτονιά, και μπουχτισμένος από την καταπίεση, την διπροσωπία των κοντινών του προσώπων και την αδικία από τους πολιτικούς αρχηγούς της εποχής αποφασίζει να κάνει την δική του επανάσταση. Το άλμπουμ ήταν μια τεράστια εμπορική επιτυχία, αφού πούλησε πάνω από 15.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως και κέρδισε δεκάδες βραβεία, αλλά και μια επανάσταση μέσα από την μουσική, αφού πρόβαλε φανερά την αντίθεση του συγκροτήματος στις απόψεις του τότε Προέδρου της Αμερικής Τζορτζ Μπους.
Ωστόσο, πολλοί θεώρησαν το άλμπουμ αντιαμερικανικό, αφού μέσα από τους στίχους έβριζαν προέδρους και "γιούχαραν" με τον δικό τους τρόπο κινήσεις τους.
Το Νοέμβριο του 2005 κυκλοφορεί το πρώτο live CD και DVD του συγκροτήματος, με το όνομα Bullet in a Bible. Το υλικό ηχογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε το βράδυ της 18ης και 19ης Ιουνίου 2005, στο Milton Keynes National Bowl στην Αγγλία.

21st Century Breakdown (2009)

Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν υπήρχαν πληροφορίες σχετικά με τους Green Day. Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν πως οι Green Day είχαν διαλυθεί, αφού το συγκρότημα από τα τέλη του 2005 δεν είχε κάνει δημόσια εμφάνιση. Στις 10 Οκτωβρίου του 2008, ένα μικρής διάρκειας video αναρτήθηκε στο Youtube. To συγκεκριμένο video έδειχνε τους Green Day με τον παραγωγό Butch Vig να ηχογραφούν τραγούδια για το νέο δίσκο του συγκροτήματος. Όμως ακόμα δεν υπήρχε καμία επίσημη ανακοίνωση από το συγκρότημα σχετικά με τη νέα του δισκογραφική δουλειά.
Οι αλλαγές στην επίσημη ιστοσελίδα των Green Day, αλλά και οι νέες συνεντεύξεις τους, που είχαν αρχίσει να δημοσιεύονται σε περιοδικά, αποκάλυπταν επιτέλους ορισμένα καινούργια στοιχεία για το νέο δίσκο. Στις 8 Φεβρουαρίου του 2009, οι Green Day πραγματοποίησαν την πρώτη τους δημόσια εμφάνιση, μετά από 4 χρόνια, στα βραβεία Grammy. Την ίδια μέρα, στην επίσημη ιστοσελίδα των Green Day ανακοινώθηκε πως στις 15 Μαΐου του 2009 θα κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος των Green Day, με όνομα "21st Century Breakdown". Μέχρι εκείνη την ημέρα δημοσιεύονταν όλο και περισσότερες συνεντεύξεις του συγκροτήματος.
Στις 7 Απριλίου του 2009, οι Green Day οργάνωσαν την πρώτη τους συναυλία ύστερα από 3,5 χρόνια σε ένα κλαμπ χωρητικότητας 500 ατόμων στο Σαν Φρανσίσκο. Εκεί παρουσίασαν τα τραγούδια που συμπεριλαμβάνονταν στο νέο δίσκο. Τελικά, στις 15 Μαΐου, κυκλοφόρησε το 21st Century Breakdown. Στις πρώτες 3 μέρες κυκλοφορίας του, ο δίσκος πούλησε 200.000 αντίτυπα. Την 1η Ιουλίου, το άλμπουμ γίνεται χρυσό, καθώς έχει πουλήσει πάνω από 500.000 αντίτυπα. Περίπου στις αρχές του Χειμώνα, μια δημοσίευση γνωστού περιοδικού έδειξε πως το άλμπουμ είχε πουλήσει πάνω από 3.000.000 αντίτυπα. Στην ειδική έκδοση του μουσικού περιοδικού Rolling Stone για το τέλος της δεκαετίας (2000-2009), οι αναγνώστες ανέδειξαν τους Green Day σαν καλύτερους καλλιτέχνες της δεκαετίας, το American Idiot σαν καλύτερο άλμπουμ της δεκαετίας και το τραγούδι Boulevard of Broken Dreams σαν το καλύτερο κομμάτι των περασμένων 10 ετών. Στις 31 Ιανουαρίου 2010, πρόσθεσαν ένα ακόμα Grammy στην συλλογή τους, αφού το άλμπουμ τους 21st Century Breakdown κέρδισε στην κατηγορία καλύτερο ροκ άλμπουμ.
Επίσης, στις 8 Ιουνίου του 2010 κυκλοφόρησε ένα βιντεοπαιχνίδι της γνωστής οικογενείας των Rock Bands βασισμένο στο συγκρότημα. Το παιχνίδι αφηγείται την πορεία του συγκροτήματος όλα αυτά τα χρόνια και θα δίνει την ευκαιρία στους παίκτες να παίξουν γνωστά τραγούδια σε 3 ιστορικούς συναυλιακούς χώρους.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, ο Billie Joe Armstrong δήλωσε πως έχουν ηχογραφήσει κάποια demo για το επερχόμενο άλμπουμ τους, που ακόμα δεν ξέρουν πότε θα είναι έτοιμο και πότε θα κυκλοφορήσει, αλλά έχουν πει πως θα ήθελαν να έβγαινε στις αγορές όσο πιο σύντομα γίνεται. Στα soundchecks πριν από τις συναυλίες στο Δουβλίνο και το Μάντσεστερ παίχτηκαν μερικά άγνωστα κομμάτια, που απ'ότι φαίνεται θα είναι στο νέο άλμπουμ.