Emerson, Lake and Palmer
Βιογραφία
Επιτυχία
Οι ELP σχηματίστηκαν το 1970 από τον πρώην ντράμερ των Atomic Rooster, Καρλ Πάλμερ, τον πρώην κιθαρίστα των King Crimson, Γκρεγκ Λέικ και τον κιμπορντίστα των The Nice, Κιθ Έμερσον. Ο Λέικ είχε ήδη γνωρίσει μεγάλη επιτυχία με τα άλμπουμ "In the Court of the Crimson King" και "In the Wake of Poseidon" των King Crimson,[1] ενώ ο Έμερσον ήταν γνωστός για τις ζωντανές του εμφανίσεις όπου κάρφωνε μαχαίρια και κατέστρεφε τα πλήκτρα του.[2] Οι δυο τελευταίοι γνωρίστηκαν σε συναυλία των συγκροτημάτων τους στο Σαν Φρανσίσκο, όπου μετά από ένα σύντομο τζαμάρισμα αποφάσισαν να συνεργαστούν.[3]
Ο Γκρεγκ Λέικ
Τον Ιούλιο του 1970 ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις του πρώτου τους άλμπουμ με παραγωγό τον Γκρεγκ Λέικ, ενώ έπαιξαν την πρώτη τους συναυλία στις 23 Αυγούστου στο "Guildhall" του Πλίμουθ,[4] ακολουθούμενη από μία εμφάνιση στο φεστιβάλ του "Isle of Wight", έξι ημέρες αργότερα.[5] Μέσα στο Σεπτέμβριο, εμφανίστηκαν ζωντανά για πρώτη φορά σε τηλεοπτική εκπομπή, για το γερμανικό "Beat Club", όπου έπαιξαν το "Knife Edge".[6]
Τον Οκτώβριο του 1970 κυκλοφόρησε το ομώνυμο άλμπουμ τους στην Ευρώπη και τρεις μήνες αργότερα στην Αμερική.[7] Το άλμπουμ σκαρφάλωσε στο # 4 στη Μεγάλη Βρετανία και το # 18 στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγινε χρυσό. Ακολούθησε η ηχογράφηση της ζωντανής τους εμφάνισης στο "Lyceum Theatre" του Λονδίνου, η οποία κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Pictures at an Exhibition".[8]
Στις αρχές του 1971, το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο για την ηχογράφηση του "Tarkus", με το ομώνυμο εικοσάλεπτο κομμάτι να ολοκληρώνεται μετά από προσπάθειες έξι ημερών.[9] Το άλμπουμ σκαρφάλωσε στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ και στο Top-10 του Billboard στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τους ELP να περιοδεύουν στη Βόρεια Αμερική τον Απρίλιο του 1971, όπου η δημοτικότητα τους είχε πλέον ανέβει μετά και από την επιτυχία του σινγκλ "Lucky Man".[10]
Το συγκρότημα βρέθηκε σε διαμάχη με τη δισκογραφική του εταιρεία για την κυκλοφορία του ζωντανά ηχογραφημένου "Pictures at an Exhibition", με την εταιρεία να οπισθοχωρεί όταν συνειδητοποίησε το επίπεδο της παράνομης εισαγωγής αντιτύπων από την Ευρώπη, αφού το άλμπουμ είχε πουλήσει πάνω από 50.000 αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν την επίσημη κυκλοφορία του. Το συγκεκριμένο άλμπουμ σκαρφάλωσε στο # 10 στις Ηνωμένες Πολιτείες και το # 3 στην πατρίδα του συγκροτήματος, δίνοντας τους άλλον ένα χρυσό δίσκο.[11]
Ο Κιθ Έμερσον
Το καλοκαίρι του 1973 ηχογράφησαν το επόμενο τους άλμπουμ με τίτλο "Brain Salad Surgery", το οποίο κυκλοφόρησε το Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς ανεβαίνοντας στη δεύτερη θέση των βρετανικών τσαρτ και την ενδέκατη των αντίστοιχων αμερικάνικων.[15] Στις 6 Απριλίου 1974, οι ELP εμφανίστηκαν σαν δεύτερο όνομα πίσω από τους Deep Purple και πάνω από συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath, Eagles, Black Oak Arkansas, κ.α. στο φεστιβάλ "California Jam" στις Ηνωμένες Πολιτείες, μπροστά σε πάνω από 250.000 θεατές. Οι ELP εμφανίστηκαν τελευταίοι μετά την απαίτηση των Deep Purple να παίξουν κατά το ηλιοβασίλεμα, υποχρεώνοντας τους τους δώσουν τη θέση τους.[16] Τον ίδιο μήνα έδωσαν τέσσερις συνεχόμενες συναυλίες στο "Wembley Empire Pool" του Λονδίνου και τον Αύγουστο κυκλοφόρησαν το ζωντανά ηχογραφημένο "Welcome Back, My Friends, to the Show That Never Ends... Ladies and Gentlemen, Emerson, Lake & Palmer", ανεβαίνοντας στο Top-5 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.[17][18]
Παρακμή και διάλυση
Μετά την κυκλοφορία του ζωντανού άλμπουμ, τα μέλη των ELP επικεντρώθηκαν στην ηχογράφηση των προσωπικών τους δίσκων, με τον Λέικ να γνωρίζει μεγάλη επιτυχία με το σινγκλ "I Believe in Father Christmas" που ανέβηκε στη δεύτερη θέση των βρετανικών τσαρτ, ενώ ο Έμερσον ηχογράφησε ένα κονσέρτο για πιάνο με την φιλαρμονική ορχήστρα του Λονδίνου, όπως και το σάουντρακ της ταινίας "The Dogs Of War".[19][20]
Ο Καρλ Πάλμερ
Οι μουσικοί σκόπευαν να συνεχίσουν με τις προσωπικές τους δουλειές, αλλά η δισκογραφική εταιρεία τους υποχρέωσε να επιστρέψουν στο στούντιο για την ηχογράφηση ενός νέου άλμπουμ σαν ELP. Το συγκρότημα μπήκε στα "Compass Point Studios" στο Νασσάου το καλοκαίρι του 1978 και κυκλοφόρησε το "Love Beach" στα τέλη της χρονιάς, λαμβάνοντας αρνητικές κριτικές από το κοινό και τα ΜΜΕ.[25]
Τον Δεκέμβριο του 1979, ανακοινώθηκε η διάλυση του συγκροτήματος. Τα μέλη των ELP ασχολήθηκαν με προσωπικές κυκλοφορίες και άλλες συνεργασίες με τον Καρλ Πάλμερ να σχηματίζει τους PM και τον Γκρεγκ Λέικ τους Greg Lake Band όπου συνεργάστηκε με τον Γκάρι Μουρ, πριν βρεθούν να παίζουν και πάλι μαζί στους Asia. Ο Έμερσον ασχολήθηκε με σάουντρακ ταινιών.
Επανενώσεις
Το 1985, οι Έμερσον και Λέικ αποφάσισαν να σχηματίσουν και πάλι τους ELP, προτείνοντας αρχικά τη θέση στον Σάιμον Φίλιπς, αλλά καταλήγοντας στον πρώην ντράμερ των Rainbow και Whitesnake, Κόζι Πάουελ.[26] Το τρίο, σαν Emerson, Lake and Powell, κυκλοφόρησε το ομώνυμο άλμπουμ του το 1986 και παρά τις καλές πωλήσεις του, ο Πάουελ αποφάσισε να παραιτηθεί για να συνεχίσει στους Black Sabbath.[27] Μετά από μία αρχική προσπάθεια με τον Πάλμερ το 1987, οι ELP διαλύθηκαν και πάλι.Το 1988, οι Έμερσον και Πάλμερ εμφανίστηκαν στη συναυλία για τα σαράντα χρόνια από την ίδρυση της "Atlantic Records", με τον τραγουδιστή και μπασίστα Ρόμπερτ Πέρι των Hush.[28] Αυτή η σύνθεση σχημάτισε το συγκρότημα 3, κυκλοφορώντας το δίσκο "To the Power of Three", τον Φεβρουάριο του 1988.
Το 1991, οι Emerson, Lake and Palmer επανενώθηκαν και πάλι, κυκλοφορώντας το δίσκο "Black Moon" μέσω της "Victory Music".[29] Ακολούθησε το "Live at the Royal Albert Hall" το 1993 από την "Sanctuary Midline",[30] πριν επανέλθουν ένα χρόνο αργότερα με το τελευταίο στούντιο άλμπουμ τους, με τίτλο "In the Hot Seat".[31]
Η δημοτικότητα τους ήταν σαφώς πεσμένη σε σχέση με τη δεκαετία του '70 και περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1996 ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Jethro Tull.[32] Η τελευταία τους εμφάνιση πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1998 στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια.[33] Το συγκρότημα διαλύθηκε και πάλι μετά από διαμάχες μεταξύ των μελών του.
Τον Απρίλιο του 2010, ο Έμερσον με τον Λέικ περιόδευσαν στη Βόρεια Αμερική παίζοντας ακουστικές εκτελέσεις των τραγουδιών τους. Στις 25 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς, οι ELP επανενώθηκαν για μία εμφάνιση ως πρώτο όνομα στο φεστιβάλ "High Voltage" στο Victoria Park του Λονδίνου. Η συγκεκριμένη συναυλία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε στο διπλό "High Voltage".[34]
Στις 10 Μαρτίου 2016, ο Κιθ Έμερσον πέθανε αφού αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι.[35]
Δισκογραφία
Στούντιο και ζωντανές ηχογραφήσεις
| Έτος | Άλμπουμ | Αγγλία [36] | Η.Π.Α. [37] | Επίπεδο βράβευσης Η.Π.Α. |
|---|---|---|---|---|
| 1970 | Emerson Lake & Palmer | 4 | 18 | Χρυσός |
| 1971 | Tarkus | 1 | 9 | Χρυσός |
| 1971 | Pictures at an Exhibition (Live) | 3 | 10 | Χρυσός |
| 1972 | Trilogy | 2 | 5 | Χρυσός |
| 1973 | Brain Salad Surgery | 2 | 11 | Χρυσός |
| 1974 | Welcome Back, My Friends, to the Show That Never Ends... Ladies and Gentlemen, Emerson, Lake & Palmer (Live) | 5 | 4 | Χρυσός |
| 1977 | Works Volume 1 | 9 | 12 | Χρυσός |
| 1977 | Works Volume 2 | 20 | 37 | Χρυσός |
| 1978 | Love Beach | 48 | 55 | Χρυσός |
| 1979 | Emerson, Lake and Palmer in Concert (Live) | - | 73 | |
| 1992 | Black Moon | - | 78 | |
| 1993 | Live at the Royal Albert Hall (Live) | - | - | |
| 1994 | In the Hot Seat | - | - |
Άλλες ζωντανές ηχογραφήσεις |
| Συλλογές |
- The Best of Emerson, Lake & Palmer (1980)
- The Atlantic Years (1992)
- The Return of the Manticore (1993)
- The Best of Emerson, Lake & Palmer (1994)
- King Biscuit Flower Hour: Greatest Hits Live (1997)
- The Very Best of Emerson, Lake & Palmer (2000)
- Fanfare for the Common Man – The Anthology (2001)
- Reworks: Brain Salad Perjury (2003)
- The Ultimate Collection (2004)
- The Essential Emerson, Lake & Palmer (2007)
- From the Beginning (2007)
- Gold Edition (2007)
About Unknown
Δεν υπάρχουν σχόλια