Blue Cheer

Οι Blue Cheer ήταν αμερικάνικο ροκ συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1967 στο Σαν Φρανσίσκο. Θεωρείται ένα από τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα για τη μετέπειτα χέβι μέταλ μουσική σκηνή.

Βιογραφία

1967-1972

Οι Blue Cheer σχηματίστηκαν από τον Έρικ Αλμπρόντα στα τύμπανα, τον Λέι Στίβενς στην κιθάρα και τον Ντίκι Πίτερσον στο μπάσο και τα φωνητικά. Λίγο αργότερα, τα τύμπανα ανέλαβε ο Πολ Γουόλι με τον Αλμπρόντα να συνεχίζει στο μάνατζμεντ του συγκροτήματος.
Αφού τα μέλη των Blue Cheer παρακολούθησαν την εμφάνιση του Τζίμι Χέντριξ στο "Monterey Pop Festival", αποφάσισαν να συνεχίσουν ως τριμελές σχήμα. Η πρώτη και μεγαλύτερη τους επιτυχία ήρθε με τη διασκευή στο "Summertime Blues" του Έντι Κόχραν, το οποίο ανέβηκε στο # 14 του Billboard και το # 3 στον Καναδά, ενώ το άλμπουμ "Vincebus Eruptum" έφθασε στο # 11 στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το 1968, την κιθάρα ανέλαβε ο Ράντι Χόλντεν μετά την κυκλοφορία του δεύτερου τους άλμπουμ με τίτλο "Outsideinside". Ακολούθησε το "New! Improved! Blue Cheer" ένα χρόνο αργότερα μέσω της "Philips Records", όντας το τελευταίο τους άλμπουμ που μπήκε στο Top-100 του Billboard. Μέσα στο 1969, τα τύμπανα ανέλαβε ο Μιτς Μίτσελ, δίνοντας λίγο αργότερα τη θέση του στον Μπρους Στίβενς, ενώ στη σύνθεση των Blue Cheer εντάχθηκε ο κιμπορντίστας Ραλφ Μπερνς Κέλογκ. Ο ήχος του συγκροτήματος μεταβλήθηκε σε πιο εμπορικό χαρντ ροκ για το άλμπουμ "Blue Cheer", στο οποίο τα τύμπανα έπαιξε ο Νόρμαν Μάγιελ, ενώ τη θέση του Στίβενς πήρε ο Γκάρι Λι Γιόντερ.
Η νέα σύνθεση ηχογράφησε το "The Original Human Being" το οποίο εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1970, ακολουθούμενο από το "Oh! Pleasant Hope" τον Απρίλιο του 1971. Μετά την εμπορική αποτυχία του τελευταίου, το συγκρότημα διαλύθηκε.

1974-1979

Το 1974, πραγματοποιήθηκε μία προσωρινή επανένωση, με τη σύνθεση των Blue Cheer να περιλαμβάνει τον μπασίστα Ντίκι Πίτερσον, τους κιθαρίστες Ρούμπεν ντε Φουέντες και Τζέρι Πίτερσον, όπως και το ντράμερ Τέρι Ρέι. Η συγκεκριμένη σύνθεση συνέχισε και την επόμενη χρονιά, με τον Νικ Σεντ Νίκολας να αναλαμβάνει το μπάσο πριν διαλυθούν και πάλι μέχρι το 1978.
Εκείνη τη χρονιά, επέστρεψε ο Ντίκι Πίτερσον και μαζί με τον κιθαρίστα Τόνι Ρένιερ και το ντράμερ Μάικ Φλεκ περιόδευσαν σε κλαμπ των Ηνωμένων Πολιτειών, για να διαλυθούν και πάλι την επόμενη χρονιά.

1984-1994

Το 1984, οι Πίτερσον, Ρένιερ και Γούολι ένωσαν και πάλι τις δυνάμεις τους, κυκλοφορώντας το άλμπουμ "The Beast Is Back" μέσω της "Megaforce Records". Την επόμενη χρονιά, εντάχθηκε στο συγκρότημα ο ντράμερ Μπρεντ Χάρκνετ, ο οποίος έδωσε τη θέση του το 1987 στον Μπίλι Καρμάσι, ο οποίος με τη σειρά του αντικαταστάθηκε από τον Έρικ Ντέιβις, ενώ ο Φουέντες επανήλθε στην κιθάρα.
Η σύνθεση των Blue Cheer άλλαξε και πάλι το 1988, με τον κιθαρίστα Άντριου ΜακΝτόναλντ και το ντράμερ Ντέιβιντ Σαλς να πλαισιώνουν τον Πίτερσον. Το συγκρότημα περιόδευσε εκτενώς στην Ευρώπη με συγκροτήματα όπως οι Ten Years After, οι Mountain, οι Groundhogs, κ.α..
Το 1989 κυκλοφόρησαν το ζωντανά ηχογραφημένο "Blitzkrieg Over Nüremberg", ενώ το 1990 εκδόθηκε το στούντιο άλμπουμ "Highlights and Lowlives", με τον Γουόλι και πάλι στα τύμπανα. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο ΜακΝτόναλντ αντικαταστάθηκε από τον Ντίτερ Σάλερ και οι Blue Cheer ηχογράφησαν το "Dining with the Sharks".
Το 1993, ο ντράμερ Γκάρι Χόλαντ πήρε τη θέση του Γουόλι, αλλά ένα χρόνο αργότερα ο Πίτερσον μετακόμισε πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Γερμανία όπου διέμενε για τέσσερα χρόνια και το συγκρότημα διαλύθηκε και πάλι.

1999-2009

Το 1999, η τριάδα Πίτερσον, ΜακΝτόναλντ και Γουόλι βγήκαν και πάλι σε περιοδεία με το όνομα Blue Cheer.
Μετά από μία εμφάνιση του Πίτερσον με τον Λέι Στίβενς και το ντράμερ Πρέρι Πρινς στις 29 Οκτωβρίου 2005 στο Σαν Φρανσίσκο, στο συγκρότημα επανήλθε ο ΜακΝτόναλντ με τον Τζο Χέιζελβάντερ στα τύμπανα. Ηχογραφώντας τα τύμπανα στα μισά τραγούδια του άλμπουμ, ο Πολ Γουόλι επέστρεψε για τον πρώτο τους δίσκο μετά από 16 χρόνια, με τίτλο "What Doesn't Kill You...".
Το συγκρότημα συνέχισε μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 2009, όταν ο Πίτερσον πέθανε από καρκίνο του προστάτη.